bunun nedeni genelde hergün aynı ayakkabıyı giymen. büyük ayakkabı mağzalarında ayakkabı için spreyler var onlar edinirsen sorun kalmaz.

not: havalandırıyor olman bakterilerinde uçupgideceği anlamına gelmiyor. uçan sadece koku :)

boyner mağazalarında satılan bir ayakkabı deo markası var. onu kullanın sonra ayakkabıyı ertesi gün giymeyin. sonraki kullanımlarınızda bu süreyi kısaltabilirsiniz. ama yaz aylarında arayı uzun tutmakta fayda var.

10 gün önce aldıydım fiyatı 10 lira idi.

janavaroion;
Bana internet üzerinden bulabileceğim bir marka söyler misin?

yurdum insani;
Çorum'dayım boyner yok. :)

Ayrıca normal takım elbise altına giydiğim ayakkabılarda bu tarz sıkıntı yaşamıyorum.
Spor ayakkabı da yaşamamın sebebi nedir?

Ya da pamuklu veyahut havlu çorap giysem teri emeceği için koku sorunu ortadan kalkabilir mi?

birde hepsiburada da şöyle birşey var;
www.hepsiburada.com

bu ürün hakkında fikri olan var mi?

Yine en sağlıklısı bir gün giyip, bir gün giymemen...

arama.gittigidiyor.com

ayakların/ayakkabı nemliyken ya da ıslakken giymiş olabilirsin birkaç kez. düşün bakalım yıkadın mı hiç.. ya da cuma namazı cenaze namazı falan oldu mu yakınlarda? ıslak ayakkabı felaket kokar.. ayak da kokmaz da böyle leşimsi bir şey kokar...

adidasın modelleri kolay kolay kokmaz. her gün aynı ayakkabıyı ve aynı çorabı giymediğin müddetçe. ben bu şekilde giyiyorum 5-6 yıllık adidas ayakkabılarım var. asla kokmaz.

ama iki tane klasik puma basketim var. ikisi de 3 ayda koktu. akşam ayakkabıyı çıkarınca sanki sultanahmette garsonluk yapmışım gibi hissediyorum.

kullanım önemli. ama biraz da ayakkabıyla ilgili...

lule:
ya bir kaç kez cuma namazından dolayı çorap hafif ıslakken giymiş olabilirim.
onun dışında çorapsız asla giymedim.
ayakkabıyı yıkamadım da henüz ama yıkamayı düşünüyorum açıkcası :)
ewet iğrenç bir kokusu var, ayak kokusunu tercih ederim :\

peki çözüm hakkında fikriniz var mi? :)

atmosphere;
ayakkabı mı hergün giyiyorum ama dediğim gibi her sabah duş alır her akşam da ayaklarımı yıkarım.
Çoraplarımı da günlük değiştiririm.
ayrıca ayakkabıyı barcin.com'dan aldim.
Peki sorun ayakkabıyla ilgiliyse çözüm için öneriniz var mi?

çözüm: ayakkabılarını çamaşır makinasının elde yıkama programında yıka, mümkün olan en kısa sürede kurumalarını sağla, giymek için iyice kurumasını bekle, kuruduktan sonra koku kalmayacaktır. sakın nemliyken giyme.. Ama bundan sonra ayakların nemliyken de giyme... Bu arada abi değil, abla belki....

çok afedersiniz.
cümlemi düzeltiyorum

onun üzerinden prim yapıyordur belki?

türkiye'de rekabet anlayışının böyle evrilmesinden dolayı?

e braun cruzer tabiki.

braun 1-170

tek kelime ile braun derim. bende 1980 üretimi bi tane var hala cayır cayır kesiyor, arıza yapmadı bugüne kadar. 2 kere eleği değişti o kadar.
şaşma braun'dan evladiyeliktir.

TRT yüzünden öyle sanıyorsunuz. Ben maçları BBC'den izliyorum. Seyirci seslerini ayarlıyorlar vs. Pek rahatsız etmiyor.

espn'de izlediğim kadarıyla öyle ahım şahım bir gürültü yok. maç anlatanlar arada geyiğini yaptı o kadar "ne lan bu?" gibi.

canada subesi: cbc kanali vuvuzela seslerini kesecek bi alet gelistirmis, cok az duyuluyor.

mx 260 modeli 15-25 lira arası fiyatlarda bulunabilir internette. ben kullanıyorum, bass kalitesi şahane. sony telefonum için gerçekten güzel bir çözüm oldu.

sennheiser mx160 kullandım bir ara spor yaparken (normalde hd218 var), sony'nin 50 liralık kulaklıklarından on kat iyidir. pmx 80 alınca biradere verdim. 20 lira filan fiyatı olması lazım yanlış hatırlamıyorsam.

mx 80 kullandım.ses kalitesi acısından bi sorun görmedim duymadım.tek handikap sesi cok acınca dışarıyada bir miktar yayın yapıyorsun. bu arada mx 80 cok cabuk bozuldu nedendir bilmem.su an mx 160 kullanıyorum.gayet sorunsuz.

(bkz: vettle)

www.veetle.com

atdhe.net

www.digiturkwebtv.com.tr

ücretsiz üye olunarak seyredilebiliyor. ben iş yerinde siftahı yaptım :)

Eğitim kalitesi ya da şehri göz önünde bulundurmayarak söylüyorum havada karada Galatasaray. Neden diyecek olursan ekol sahibi bir kurum gerçekten yardımcı oluyor çevre yapma konusunda. Bunu ben yine ekol sahibi bir okul bitirene kadar bilmiyordum. Ama şimdi sadece şuradan mezunum diyince bile daha bir başka bakıyorlar insana. Özgüveni tavan yaptırıyor :)

fen lisesi iyi eğitim verir iyi üniversite kazandırır vs.

bunların haricinde gs lisesi iyi de bir çevre verir hayatı boyunca bir çok konuda yardımcı olacak dostlar kazandırır.

hiç düşünmeden gs lisesi derim.

örenk verecek olursak benim peder hala bütün lise arkadaşlarıyla arada toplaşıyor. yemekler, pilav günleri bilmem neler, bütün bunların haricinde ayrıca da görüşüyolar. ve çoğu da iyi yerlerde. böyle bir çevreye sahip olmak bence ayrıcalıktır.

Galatasaray tabii ki. Fen Lisesi tamamen üniversiteyi düşünüyorsa yararlı olur. Galatasaray'da ne kadar değiştiğini yıllar içinde gözlemlersiniz. Tabii bu herkes için geçerli de değil yani onu söyleyeyim.

fen lisesi olarak nereyi tercih edebilecek? galatasaray lisesi seviyesine erişmişse rakipleri ankara ve istanbul fen liseleridir.

birisi adı üstünde "fen" lisesidir, galatasaray ise "komple" bir lisedir. tercihi buna göre yapsınlar derim, diyorum, dedim gitti.

hocaları konusunda ne diyorsunuz? yani genelde fen liselerinde de süper bi fizikçi vardır, matematikçisi çılgın atar ama biyolojici yaramaz, edebiyatçı kaprislidir filan vardır fire verenler. GL de durum da böyle mi?

bir de FM durumu nasıl GL'nin? sözelciye eşit ağırlıkçıya mı güzel orada dünya, sayısalcıları da çok süfer mi, nasıldır ki?

gs lisesi kesin.

Çok farklı iki alternatif arasında kalmışsınız. GSL öğrencilerin daha çok sözel kabiliyetlerini ön plana çıkarabilen bir okuldur. Hiç bir fen lisesinde bu mümkün değil tabi. Kişisel istek ve yetenekleri önemli bu durumda...

Ancak sosyal bilimlere uzak duran biri de olsa ben yine fen lisesi değil mezunu olduğum İstanbul Erkek Lisesi'ni tavsiye ederim. Ben de bir zamanlar ikilemde kalmış ve İEL'i seçmiştim. Dezavantajı (bence avantaj gerçi)müfredatının ÖSS'ye uygun olmaması. Yani ÖSS'ye okula rağmen hazırlanmak gerekir. Ezberci bir sisteme sahip olmadığından üniversite ve sonrasında rahat edersiniz. Mezunlar ve çevre de cabası...

sayısala yatkınlığı kesinse, üniversitede sayısal bir bölüm okumaya kesin kararlıysa fen lisesi. diğer türlü hiçbir anlamı yok. sonra çok pişman olabilir. diğer türlü seçim imkanı var en azından.

gsl bence.
şu anda fen bölümü okumak istiyor olabilir ama ileride fikri değişirse bölüm değiştirme imkanı olur gslde en azından.

fen lisesine giderse muhtemelen iyi bir üniversitenin iyi bir mühendisliğinden genç yaşta mezun olabilir, gs'de iki sene hazırlık okuyacağından, bir de üstüne taksimin ortasında olacağından muhtemelen daha ilerki bir yaşta daha sosyal bir bölüme kayar..
ben istanbul erkek mezunuyum, tamam iyi hoş almanca öğrendik ama şimdiki aklım olsa 2 sene hazırlıkla uğraşırmıydım kestiremiyorum, benden küçükler mezun oldu hala üniversitede olmak koyuyor..

galatasaray'dan mezunum ben. yeni mezunlarından sayılırım hem de.
ararsanız istediğiniz bütün bilgiyi veririm.
hatta isterseniz kendi devremden liseye kadar denizli'de yaşamış bir kardeşimin tel nosunu da verebilirim.

kafası çalışıyorsa tabii ki gsl'ye gelsin derim. kafası basmıyorsa nereye giderse gitsin zaten.

özel mesaj atabilirsiniz.

3.sınıf, ileriye yönelik projeksiyon yapmaktan çok 1 sene içerisinde gördüklerini hatırlayıp pekiştirmeye ihtiyacı olacaktır çocukların diye düşünüyorum.

yegeninin normal bir cocuk oldugunu var sayarak, 3. sinif kitabini oneririm.

4. sinif kitabindan ogrenecegi seyler, gelecek sene yegenini "ben bunlari biliyom la zati" psikolojisine sokmasin.

benim tavsiyem yeğeninizi küçükken zora alıştırmanız. eğer bunu yaparsa gelecek sene o konuları hiç anlamasa bile "aaa ben geçen sene bunlara bakmıştım la " psikolojisine girerek konulara daha kısa sürede adapte olarak yaşıtlarından her zaman bir adım önde olacak.

4. sınıf diyorum.
benim ilkokul hocam süper bi adamdı. bizim sınıf öyle süper zekalardan falan oluşmuyordu ama biz mesela 2. sınıfın ilk döneminde 2. sınıf, öbür döneminde de 3. sınıf konularını işlerdik. aynı şekilde, 3. sınıfın ilk döneminde 3. sınıf, ikinci döneminde 4. sınıf işlerdik. o kadar yararı olurdu ki, bizim sınıfın hepsi tudem sınavlarında falan dereceye girerdi. hatta ilk 50'nin içindeydik hepimiz :)

özet geç piç kısaltması: çocuğu ileriye hazırlamak iyidir ;)

ya kafayı mı yediniz? 3e giden çocuğa yazın ders mi çalıştırılır bi kaç sene sonra boku yicek zaten, bırakın tatilini yapsın

yayınevlerinin yaprak testleri oluyor, ben de onları tavsiye ederim. koza'nın üçüncü sınıf testleri kolay bir tekrar yaptırıyor, çözüm'ün testleri de güzel. hem uygulaması daha eğlenceli oluyor çocuklar için, benim ufaklıkta böyle oluyor en azından :) sanırım güven-der ya da diğer dershanelerin de üçüncü dördüncü sınıf tüm dersler konulu yaprak test setleri bulunuyor piyasada. lakin dördüncü sınıflarınkini çözdürürken bilmediği konuarla ilgili kısa konu anlatımları faydalı olabilir, yoksa 'biz bunu okulda görmedik' sözünün gerçeklik payı oluyor.

30-40 gibi gelebilir sanırım. önceki faturalarınızın ve son faturanın dönemlerini karşılaştırın, hepsi aynı kullanım süresini kapsamayabilir, bir de tüketimleri karşılaştırın, bişiy yoksa birim fiyatı değişmiş mi bakın.

benim de bakmam lazımdı, bize de her zamankinden fazla geldi.

1 yaşında bebekli bir çifte gelen su faturası aylık ortalama 11-12 lira. Yer izmir, bulaşıkları elde yıkarım.

30 da gelebilir 75te gelebilir. fakat evde tek oturduğum zamanları hatırlayacak olursam 1 kişi 15-20 arası geliyor.

kaç ton kullandığınız önemli. ben tek yaşıyorum ve 3 ton geliyor.

70-80 civarı geliyordu. son 2 ay 220 tl geldi kaçak varmış :/

küvet varsa çok gelebilir, yoksa kaçaktır

kiracıysan ve kaçak varsa ya da saat bozulmuş vs. ise ve bu durumun oluşmasında senin bir kusurun yoksa, ödemiş olduğun fazla miktarı kiradan düş.
sorunun cevabı tam olarak bu değil ama sorun zaten biraz cevaplanmış yukarıda.

ben tek kalıyorum ve 10 lira falan geliyor. 3 kişi çarp üçle, hadi ben az kullanıyorum diyelim. 10 daha ekle 40 falan olması lazım derim. hadi 50 olsun :D

iki günde bir banyo yapıldığını,hafta da 3 kez çamaşır ve bulaşık makinesi çalıştığını temel alarak söylüyorum 40 tl civarı birşey geliyor.

4 Kişilik aile , ergen mergen hepsi var , 35-40 TL ( annem çok idareli )

bize 100 liradan asagi gelmiyor ama 5 kisiyiz. 3 kisiye de 50-60 gelir herhalde..

yıldız teknik üniversitesinin karşısındaki caddeden içeriye doğru yürüyün, yol sola kıvrılır. "hakkı yeten caddesi"ni gördüğünüz anda media markt'ı da görürsünüz.

ekstra bilgi için: bkz www.mediamarkt.com.tr

pdf ile yol tarifini alabilirsiniz.

öyle beşiktaş merkez'den 10 dakika yürümelik bir mesafede değil, her şeyden önce yokuş yukarı zaten, üzülürsün. zaten media markt beşiktaş'ta değil fulya'da! @yurdum insanı'nın verdiği link yardımcı olacaktır.

yahu tabıkı kabalcının ordakı sokaktan gırınce dumduz yuruyun. elbette yurume hızınıza gore, 15 dakıkada varırsınız. yıldız teknıkten de yurunur, daha kolay ve kısadır tabıı, en bılındıgı besıktastan geleceksenız boyledır. yokus yukarı da degıl ayrıca? ve yıllardır orada oturan bırı olarak dumduz yuruyup ulasılan bı yerde bulunan bı market ıcın fulya besıktas ayrımını yapmak nedendır?

maps.google.com

yokuş yukarı diyince millet ne anlıyor acaba...

neyse yaklaşık 2 kilometre, kesilmeden yürürüm dersen sen bilirsin tabi.

önemli not: akaretler-maçka-beşiktaş ayrımı diye bir şey varken fulya-beşiktaş ayrımına şaşırmak çok garip geldi....

eğer teşvikiye camii'nden gidicem diyorsan yürümen gereken yol şudur;

maps.google.com

bu gece son.

çok klişe olacak belki ama amelie soundtrack'ten J'y suis jamais allé, La Valse d'Amélie, Comptine d'un autre été L'après-midi parçaları neredeyse müzik gerektiren her çeşit sunuma gider. arka arkaya da kullanabilirsin. albüm sanatçısı yann tiersen.

not: parçalar enstrümantal.

(bkz: die fledermaus)

evgeny kissin'in piyano yorumunu öneririm şiddetle.

kesinlikle scorpions un "wind of change"

the connels'dan gelsin 74-75
www.dailymotion.com

brezilya-portekiz no:1
hollanda - kamerun no:2
ingiltere - amerika no:3


tabi bir de ilk tur maçları var, mesela ispanya - portekiz/brezilya. çok çekişmeli.

fildişi sahilleri - portekiz
abd - ingiltere
brezilya - fildişi sahilleri

şimdilik aklıma gelenler.

Cezayir maçlarını tavsiye ederim. çok hırslılar.
Kuzey Kore maçları tabii.
Kamerun her zaman candır, olaylıdır maçları.

Teşekkürler öneriler için. Peki (TSİ) maç saatlerini nerden bulurum?

Buldum:
www.trt.net.tr

50k bütçe ile en iyisinden bir nissan navara, hard top ile beraber, yapılabilir. bunların dışında toyota rav4 de takdire şayan bir araçtır. ille bunlardan birisi diyorsanız qashqai.

bizim hanım kaşkai'ye hasta. ben de seviyorum tipini şeklini. bildiğim kadarıyla diğerlerinden de daha fazla tutuldu piyasada. yollarda falan bayaa görüyorum.

en önemli nedenim de bu. yeni çıkan bir araç yollarda bolca görünüyorsa alınır. :)

ford alma. bence nissan al. olmadı reno düşünülebilir.

adını şimdi unuttum ama heybeliada sahilinde, ido iskelesine doğru yürürken 5 metre kala bir restoran var, balıkları güzel; kedi köpekle haşır neşir bir ortam. yaşlıca beyleri birlikte oturup muhabbet ederken veya rakı içerken görüyorsanız doğru yerdesiniz. oturduğunuzda ido iskelesi sol çaprazınızda kalacak. bu kadar tarif edebildim.

Oradaki tecrübe bence önemsiz.İyi bir ön yazı ile her ilana başvurmalısın.Yani genel hatlarıyla senin özelliklerine uyan her türlü ilana.Bu sayede sayısız iş teklifi aldım.Hatta bitirdiğim bölüm ile hiç ama hiç alakası olmayan yerler bile en azından görüşmeye çağırdılar.

Burada sana bir de taktik vereyim.Kariyer.net'te son 1,3 ve 8 saatteki ilanlara göre arama yapabiliyorsun.Mesela sabah işbaşı 8:00 olsa iş ilanları 8:00 dan sonra verilmeye başlanır.Sabah 9'da kalk son bir saatin ilanlarına bak.Uygun ilanlara hemen anında başvuru yap.Sonra 10:00 da siteyi bir daha ziyaret et ve şimdi de 9:00-10:00 arasında verilmiş ilanlara bak ve uygun olanlara hemen başvur.Bu taktiği uygularsan başarılı olacağına inanıyorum.En azından bende acaip işe yaramıştı.

Kariyer haricinde secretcv.com ve yenibiris.com sitelerini de tavsiye ederim.Özellikle Secretcv çok sade ve çok kullanışlı bir site.Yenibiris.com ise biraz daha kullanması zor.Bu iki siteden ilanları da günlük takip et.Mesela gece sadece o günün ilanlarına göre arama yap ve başvur.

Bunlar benim naçizane taktiklerim.Bunların yanında bu sitelerdeki fotoğraflarının ve diğer CV kriterlerinin işverene hitap edecek asgari düzeyde olduğunu varsayıyorum.

Hayatta başarılar...

2 sene tecrübe yazan her yere başvur. çoğu bu şartın prosedür icabı konduğunun farkında. ayrıca sözlükte iş görüşmeleri, ik yalanları, işsizler için tecrübelerin yansıtıldığı başlıklara da bir göz gezdir bence.

ilk intiba olarak çok vasat görünsede, ben izmir organize sanayi'de bazı firmalara bile elemanonline.com'dan ulaşmıştım. mevcut işimi de, öncekini de ordan buldum. tavsiye ederim.

ne yazılımı ürettiklerine bağlı?

alcatel-lucent
koç sistem
milsoft
?

Masaüstü ve Mimari yazılımlar gibi. (İnnova ve Bizitek tarzı)

3-b iyi. 3-c'yi salla.

5- aylardir salladigin, en gilligisli, en boktan, en can SIKICI, en angarya isi yap, bitir, kurtul. Zihnin rahat etsin, bi nefes al.

@compradito: düşünüyorum da öyle bi işim yok ya. o kadar aylarca salladığım bi iş olması pek olası değil zaten. en uzun aksattığım şey sakal traşı olmaktır ki o da 1 hafta falan olur ve yapması 5 dakka sürer. ha bi de ev temizliği var ki o da aylar olmadı henüz. :) ama güzel öneriydi, teşekkürler. :)

ben olsam önce torrent dan film dizi gibi bi şey bulup onu download halinde bırakırdım. bu esnada evi temizlerdim sonra da duşa girip bi çay yapardım kendime. sonra da ayaklarımı uzatıp ne indirdiysem internetten onu izlerdim. yani sanırım 2-4-2 oluyor:)

valla şahsen ben bugün 10:00'da kalktım diye mal gibi hissettim kendimi. hafta boyu her sabah küfür ederek kalkıyorum çünkü.

spartacus blood and sand izledim bitirdim, şimdi de ne izlesem diye bakınıyorum. bu esnada bişiler atıştırmak yerine bira içiyorum lakin.

dışarı çık sosyal ol derdim ama, önce sen ol derler bana da (:

bu arada, yancı olarak bu akşam ne yesem diye sorabilir miyim ben de?

@beyimsiz: birader istediği için entourage'ın ilk sezonunu indirmeye bırakmıştım, senin cevap yazdığın dakikalarda bir utorrentten gelen "pıt" sesi eşliğinde bitti indirme işi. :)

dediğin yolda ilerliyomuşum zaten meğer ben. ev temizlemek sıkıcı bir iş olduğu için pek listeye koyasım gelmemişti ama devamındaki görevini yerine getirmenin huzuru sebebiyle tercih edilebilir evet. :)

zamanım daralıyor canlar. saat 7 olmuş, püü. :((

e- tanıdığın birinin hala bitiremediği bir işi varsa fikir ver, işi yapmasına yardım et, el ile yapılabilecek bir hobi edinmek için ilk adımını at, bir şeylere dokunup bir şeyler uygulamak çoğu açıdan iyidir.

çok uzun zaman kalmadığı için bir an evvel karar verip uygulamak lazım. bu sebeple kararımı verdim. beyimsiz'in önerisi en sağlıklısı görünüyor. ufak tefek değişikliklerle bunu uygulamaya koyuyorum. zaten compadrito'nun ve kobuzchu kiz'ın da önerileri önce sıkıcı kısmı halletmekle ilgiliydi. yapayım da bitsin madem.

devamında önerilerinize bakmak üzere tekrar gelmek üzere bilgisayar başından ayrılıyorum. temizlik ve duş işleri 1-2 saat içinde hallolacağı için devamında kalan 3-4 saat için önerilerinize açığım halen. dizi izlemek ya da başka şeyler olabilir. sizin fikriniz nedir?

not: uyuzcan, git bulabildiğin en iri patatesi al ve fırına atıp kumpir yap. biz geçen gün yaptık, şahane oldu. ev yapımı kumpir. :))

yaşadığın yer neresidir bilemedim ama sahil falan varsa git şöyle bi turla sonra sinemaya git mesela.

ya da istanbuldaysan haydarpaşa garında saat 21:30 da tiyatro var.(bilmem sever misin) böyle denizin karşısında haydarpaşa merdivenlerinde tiyatro izliyosun çok eğlenceli oluyo. hatta öncesinde de projeksiyon gösterisi var çok güzel. izlemeni tavsiye ederim:)

tabi hepsi temizlikten sonra.

Sorunu ve cevapları okudum. Şu an temizlik yapmakla uğraşıyorsun büyük ihtimalle. Kalan 3 veya 4 saatinde ise; sevdiğin bir içeceği yudumlarken, müzik dinlemeni öneriyorum. Yorulmuş olacağını düşünerek. Biraz dinlenerek yeni haftaya öyle başlamak da, seçeneklerin arasında olsun.

şu an silme süpürme faslı bitti. hanımla beraber yapınca çabuk halloluyor haliyle. :)
sırada banyoyu temizlemek ve duş almak var. o arada uğrayayım dedim. üstümdeki tişört sırılsıklam oldu lan! acaip kardiyo yaptım. asdjkhkajshkjdsa

@beyimsiz: yaşadığım yer istanbul hesapta ama bulgaristan'a bağlı kısmı. :) bu sebeple sahil işi falan kasar biraz. yani yapmaya yapılır ama uzak be, yaktığım mazota değmez. :) sanırım banyo temizliği ve duş işini falan halledince saat 9 olur. o saatten sonra dışarı çıkmak pek mantıklı değil hem. bu sebeple yolumuza evde devam edicez. :)

@july14: müzikle aram çok yok. yani dinlerim tabi de benim için bi hayat biçimi falan değil. :) bu sebeple 3-4 saat müzik dinlemek tatmin etmekten öte sıkar beni. tv ve internet daha eğlenceli geliyor şu an. duş aldıktan sonra yeniden düşünücem. belki yutuptan bişiler açarım. :)

Hevipeyra, o zaman biraz daha değişik bir öneri. Biraz daha çalış. Hanımını nazla biraz. Güzel bir sofra hazırla. O hiç bir şeye elini sürmesin. Güzel bir yemek, müzik eşliğinde. Sonra güzel bir film seyredin. Biraz romantik de olabilir. Seyretmediyseniz Dragonfly'ı izleyin. Biraz gerilim unusuru da var, dozunda yalnız. Yine de insanın içine dokunan bir film. Zaman ilerliyor, elini çabuk tut. Yemek yerken, dans da olabilir. Bilemiyorum elbette.

@july14: yok o açmaz bizi şimdi. zaten geç uyandığımız için kahvaltıyı da oldukça geç bir saatte yaptık. bu saatten sonra yemek yemeyiz. anca meyve, kuruyemiş falan atıştırırız. o romantik film faslını da dün gece hallettik zaten. peş peşe before sunrise ve before sunset izledik sabah 7 ye kadar. bundan fazla romantizm kusturur artık. :))

duş iyi geldi valla. pek detaylı olmasa da evi de temizlemiş olduk. bundan sonra tv ve internette vakit geçirmek kısmı kaldı. entoruage'ın altyazılarını bulayım da ufaktan başlayalım izlemeye.

çok teşekkürler hepinize.. :))

herkes bir sürü cevap yazmış okumadım onları,

3b iyi, o esnada da torrent e bi film at insin spordan gelince de onu izle sonra uyu.

@ruroni: spor olarak 3b yi değil de 4 ü uyguladım. hem ev temiz oldu hem de mis gibi kardiyo yaptım. yemin ederim koşu bandında bu kadar ter atmıyorum ben. :)

sırada da torrent var evet. :)

3b ve 4

800-900 metre civarı.

www.igdir.gov.tr

800 metre olması lazım.

ilgili bkz. www.igdir.gov.tr

o guzergahda var mi bilmiyorum ama ben boltbus kullanmistim. otobusleri yeni ve guzel. kablosuz internet mevcut ve koltuklarin altinda priz var. biletleri internetten alirsaniz daha iyi.

www.greyhound.com

yerleşmeyi mi düşünüyorsun?

evet böyle bir fikir oluştu, fakat kamu kurumlarından birine yerleşmek istediğim için öncelikli olarak bunların durumunu öğrenmek istiyorum.

sorunu tam anlayamamakla birlikte hangi kamu kurumları vardır onu mu öğrenmek istiyorsun?

evet. hangi kamu kurumları var bunlar hangi büyüklükte (şube, bölge müdürlüğü,vs.) kamu kurumları, kamu'nun işlettiği kurumlar (misal havalimanı) gibi.

valla 5 sene öğrencilik yaptım. git hayatını yaşa derim. lale devri resmen :)

(bkz: #14540397)

twitter.com şu adres takip edilir ve pazar günü bilgisayar başında beklenir. Free VPN mesajı görülür görülmez linke tıklanarak 5 dakika içerisinde beleş ve de ömürlük VPN hesabı alınır. Hem US hem de UK hesabı verildiği için hemi HULU hem de BBC gibi ingiliz sitelerine de erişim sağlanır.

cephenin bütün önemi ısınmaya katkısıdır. başka bir numarası yoktur. o yüzden güney cephe.

niye? çünkü güneş doğu batı doğrultusund ilerlerken dimdik tepemizden geçmez. suratınızı tam doğuya çevirdiğinizde sağınızda, yani güneyde kalır. niye o tarafta kalır? dünyanın açısı ve kuzey yarımkürede bulunduğumuz için. bu yüzden güney cepheli evler sürekli güneş alır, dolayısıyla kışın daha az ısınma masrafı çıkarır.

güneş alması için güney cephe
manzara veya önünün açık olması

eğer güneş battığı saatlerde evde olacaksanız kesinlikle güneybatı görmesin.
yazın batı güneşi alan evler seri olmaz, hatta güney cepheler serin olabilir, yazın güneş dik açılarla geldiğinden dışarının en sıcak olduğu saatlerde evin içine güneş girmez bile, kendi evimden biliyorum.

edit: benim tavsiyem güney doğu olur.

pencereleri yüksek ise veya fransız balkon dediğimiz tipte bir balkon varsa güney-batı. tabi bulunduğunuz şehrin doğu veya batısındaki yer şekilleri büyük önem arzediyor. dolayısıyla şehir varsa semt adı söylemeniz daha kesin cevaplar almanızı sağlar.

güney cehpe.
ama önü kapalı bir güney cehpedense önü açık bir kuzey cepha tercihimdir benim.

az kombi faturası için güney cephe

biz ankara'dan samsun'a, oradan 1 hafta içinde yavaş yavaş gürcistan'a gitmeyi planlıyoruz. artvin yaylalarında da birkaç gün geçiririz.

ankaradan direkt van'a ordan doğubeyazıt'a da uğrayarak erzurum'a sonra erzurum'dan yukarı çıkarak artvin'e. 1 hafta fazlasıyla yeter, 10 gün olursa karadeniz kıyısına da ilerleyip ankaraya geri inebilirsiniz.

sayfanın aşağılarına doğru in, görürsün bitane.

dostum benim kuzenimde avustralyada okuyor melbourne şehrinde...KOnuşuyorum ara sıra avustralyayı hiç sevmemiş gece hayatı falan yok diyor dışarıdan göründüğü gibi değil diyor bana...üniversiteye hazırlığı bitirip kanada ya gitmeyi düşünüyor..Yİnede siz bilirsiniz avustralyayı gitmeyi düşünüyorsanız.bende yazın kanada ya okumak için gideceğim taksimde danışman bürosu var onlar yardımcı oluyorlar.Mutlaka avustralya içinde vardır taksimde bir yerde araştırmak gerek onu

o pasifik edu ile konuştum, ve hatta yerlerine gittim. kapıyı çaldım açan olmadı. bi esnaf çıktı yan kapıdan ve onunla pasifik edu hakkında lafladık. İyi oldu.

boşver alttaki duyuruyu, "Avustralya Hükümeti yeni Göçmenlik yasasını açıkladı" diye reklam veren adamlardan uzak durmak bence en doğrusu. ortada açıklanan yeni göçmenlik yasası falan da yok zaten... en garantisi avustralya oknsolosluğuna gitmek, oturup konuşacak birilerini bulamasanız bile, broşürleri falan görürsünüz zaten.

@tezek en az 3 yıl mı deneyimli olmalı? bir alt sınır var mı?

hocam, bu aslinda biraz da ne is yaptigina bagli, kritik listede isen eger ingilizcen de varsa deneyimine bakmiyorlar. Mesela dis doktoru bir arkadasimiz vardi, cene ameliyatlari yapan vs, bunlari gosterdi. Dili bile yeterli degildi, ok dediler. Cunku burda disci sikintisi cok fazla hele ki ameliyat yapana cok daha ihtiyaclari var. artik saglik konularinda indialilar la calismak istemiyorlar, bir cok kotu hikaye var indian doktorlarina ait.

www.istanbulkitapcisi.com

1- sirkeci, ptt binası karşısındaki sokakta keskin color
2- tünel'den çıkınca hemen karşıda köşede 2 tane falan dükkan var, el çizimi falan şeyler satıyorlar, onların önünde güzel kartpostallar var.
3- sultanahmet civarında tramvay yolu üstündeki turistik eşyacılar

(bkz: istanbul modern)

fiyat aralığı vermen iyi olur.

geçen kış elektroworld'den sennheiser mx 160 modelini aldım, 22 liraya. gayet güzel çıktı. zaten sözlükte de iyi şeyler bahsedilmiş. madem 50 liraya kadar çıkabiliyorsunuz o civarlarda bu markanın modellerine bakın. çok harcamayım derseniz bu da güzel.

(bkz: sennheiser) şu markaya bakmaya devam edin. 15 tl'ye mx 260 modelini aldım geçen ay. gayet başarılı, temiz bass'lar veriyor. bass'ı önde tutuyor diyebilirim.

oradan o malı alacağınızı belli edin. almayacağınız bir şey için pazarlık yapamazsınız bu kadar açık. kilit nokta şu "aklımda bir fiyat var, fakat siz bir başlayın ne kadara verebiliyorsunuz" diye. kafanızdaki rakama %10-15 yaklaşmadıkça söylemeyin rakamı. düşmesini bekleyin. siz alacaksanız esnaf illaki düşer. sonra o rakama geldiğini gördüğünüz zaman aklınızdaki rakamı söyleyin.

o kadar pazarlık yapmanın sonucunda o rakama düşecektir. düşmese de epey düşürmüş olursunuz. satın alırsınız.

esnafların kilidini çözecek yegane olgu nakit paradır.
Baktınız ki söylenen fiyat sizin belirlediginizden çok yukarılarda, "hacım vallahi olmaz. param olsa amenna ama yok ki meret. x'e düşersen alırım" diceksin. Karşıdaki dayı-teyze kimse artık, olmaz güzelim, bana gelişi y, ben sana bunu x'e nasıl vereyim dicek. Bu noktada cepten cash para çıkartılıp esnafa "bunun para cebinde, alacak belliki, baska yere gitmesin" düşüncesi yerleştirilmeli.

Bu sırada siz "Hacım beni kapı kapı dolaşdırtıp ugrastırma. illaki bulacaz kendimize göre uygun bir yer ama para sana nasip olsun" derseniz, dayı'nın yumusadıgını göreceksiniz zaten. O sırada dükkandaki başka bir mala gözünüzü dikip "aa, bunlar ne kadaraaa. çok güzelmişşş" diye agzınızı geverek sorunuz. dayı bir fiyat çekecek. "ahhhgghh. param olsa alırdım" diceksiniz. "gerçi daha bunda bile indirim yapmıyosun hacı amca. şunlarda temelli iflas ettirirsin beni" diceksiniz. dayı gülecek.

o sırada, "hadi hacım hadi. allah bereket versin" deyip, belirlediginiz fiyatın parasını cebinizden çıkarıp dayıya uzatın. fazla düşünmesine müsaade etmeden, malı kucaklayın, poşetleyin. "Hakkını helal et dayı" deyiniz.
hayırlı ugurlu olsun.

Not: Esnafım :)

8 yıllık kariyerinde yüzmilyonlarca euroluk satış yapmış üstüne de MBA'de sales management ve negotiation dersi almış bir adam olarak şunu söyleyebilirim ki esnaf ortamında pazarlık bambaşkadır, keza esnafın ruh haline, paraya ihtiyacına, senden aldığı alıcı intibasına göre değişir.
Bu noktada tavsiyem şu şekilde olur, alacağınız malın alternatiflerini satıcı ile beraber değerlendirin,sonra bu alternatiflerden bir ikisini beğendiğinizi belli edin, en son elinizdeki bütçeyi %10 eksiğiyle belirterek benim bu kadar param var diyin, satıcının marjı var ise ilk teklifiyle ciddi bir düşüş yapacaktır (bu size fikir verir),sonrasında taviz vermeyin ki ikinci üçüncü teklifini yapacaktır, siz de daha önce %10 eksik bildirdiğiniz rakamı söyleyin, size daha ucuz olan alternatifi önerirse direk vazgeçmeye meyilli olduğunuzu belli edin, son kısmında ise satıcıya zamanınızın dar olduğunu belirtip zaman baskısı kurun, üsteleyerek tamam bu fiyata anlaştık şeklinde siz kapatın satıcının tamam demesini beklemeyin. Unutmayın satıcı eğer inmiyorsa arz talep dengesi sizin aleyhinizedir ki takla atsanız sonuç alamazsınız. ama büyük pazarlıklarda bu yöntem genelde işe yarar.
hadi hayırlı işler

babam der ki: hiç bilmiyorsan yarısını öner...
aklınızda bulunsun...

teşekkurler millet, aradıgım ruh bu:)

pazarlığa kredi kartıyla alacakmış gibi başla. yukarıda anlatılanları uygula. kredi kartı için anlaşma sağlandığında çek kılıcını (nakit). bi %10 da ordan alırsın. yalnız nakdini fiziki olarak satıcıya göster hatta uzat. satış cansa nakit canandır.
Ek olarak kendi gözlemlerim şunu söyledi: 2 türlü satıcı vardır.

birincisi mekanım olsun diye koftiden ticaretle uğraşanlar vardır. genelde babadan devrolanlarla yaşamaya çalışırlar ve edep adap bilmezler. bu tiplerle alış veriş yapma. kazanıp kazanmamak onun için önemli değildir. çalışmaya ihtiyaç duymayacağım kadar nakdim olursa eğer ben de bu adamlardan olcam :) yani benle alışveriş yapma. çünkü ben pazarlık yapmam alırsan ekime almazsan ekime kadar derim sallarım seni.

ikinci grup ise ticareti meslek haline getirmiş ve yaşamını buradan kazanan insanlardan oluşur. sektörden kazandığını yine sektöre yatırarak ticaretin gelişimini sağlarlar. iletişim bu adamlar için her şeydir. yeri gelir senin tatlı dilin için aklının alamayacağı indirimler yapar. ister istemez sen de gördüğün ilgiden ötürü tüm çevreni bu adamlara yönlendirirsin. bu adamlarla ihtiyacın yoksa pazarlık yapma. ama pazarlık yapmayı çok seven adamlardır bunlar. hele ki nakitle geldiysen bir şekilde ya fiyatı kırarlar ya da senin aklındaki fiyatı bir miktar yükselterek satışı tamamlarlar. işte bu adamlarla rahatlıkla pazarlık yapılabilir. satış sonunda da mutlaka tatmin olursun, kazıklanmış hissi duymazsın.

@titiz, gözlemlerin harika. kesinlikle kimi yerde paramızın ve aklımızın ırzına geçilmiş gibi hissediyoruz, 2.gruptakilerde ise ticared eddik, ne güzel modunda ayrılıyoruz.

hakan günday'ın malafa romanını okuyunuz. her ne kadar kitap bambaşka şeyler anlatsa da içinde bol miktarda tezgahtar psikolojisi ve pazarlık sahnesi barındırmaktadır. fikir sağlayabilir.

aklınızdaki fiyat makul olsun. unutmayın ki kimse para kazanmadan size bir şey satmaz. ayağın alışsın denen şey gerçekten daha yüksek kar potansiyeli olan ticari durumlar haricinde yoktur. sen çok hacimli bir potansiyel sunmuyorsan kimse sana maaliyetine bir şey satmaz. bu cümle hep aklında olsun. satıcının verdiği fiyatta herzaman onun yararına bir şey vardır. olacaktır. senin yapman gereken şey, yani pazarlık tam olarak şudur.

öyle bir fayda seviyesi bulmalısın ki, hem satıcının işine yarayacak, dolayısıyla kabul edecek hem de senin maksimum derecede işine yarayacak. satışın tüm özü budur aslında. ama bunu yapmanın yöntemleri vardır. eğer elinde mal ve fiyattan başka bir şey yoksa, yani alabileceğin bir promosyon vs. yoksa satıcıya ticaretin sadece bu satıştan ibaret olmayacağını anlatabilmelisin mesela. ama bunu ayağımız alışsın diyerek yaparsan olmaz. şöyle bir örnek vereyim.

basit bir örnek, evinin yakınlarında ki bakkala gittiğinde peynir alacağın zaman direk peynir fiyatı sorma. peynirin tadına bak, yavaş yavaş peyniri yerken mesela "abi sende soğğuk bira bulunur mu herzaman, absolute var mı, gece kaça kadar açıksın" gibi sorular sor. bakkalın gözlerinin parladığını göreceksin direk. bunu yaptıktan sonra peynirin fiyatını söylediğinde söylemen gereken tek şey şudur:
"abi sen de pahalı satıyormuşsun yaa" ama sakın "peynir de çok pahalıymış" deme, genel konuş. bu fiyatla onun tüm dükkanını değerlendireceğini hissettir. eğer karşında akıllı bir satıcı var ise "pahalı satıyorsun" lafının sadece peyniri değil, absolutu, birayı, gece geç saatte alabileceğin diğer ürünleri de kapsayacağını görecektir. sana da o peynir mantıklı fiyata, ya da daha iyi bir peynir o paraya gelecektir. pazarlık herzaman en düşük fiyatı almak değildir. sürekli fayda maaliyet analizi yapmalısın.
haa akıllı değilse ya da akıllı ama çakalsa zaten "peynirin gelişi böyle gardaş, valla para kazanmıyom" diyecektir.
ne akıllı, ne çakal, ne de salak değil de bildiğin koca kurtsa eğer "ayarlarız abim sana güzelinden bir şeyler lafı mı olur" der, sana iyi fiyat performans aldığını düşündüren bir şekilde o peyniri çakar, üzerine de o absolutları bilmemneleri de deli karlar ile satar. absoluttan kar etmez de başka şeyden eder onun yanında. haa böyle bir koca kurt çıkarsa zaten karşına yapacak bir şeyin yok. otur ve izle, öğren. sonraki hamlesini, neden sana o fiyata verdiğini düşün. bundan sonrası deneyimdir. ama deneyim kazansan da onu ,sektör jargonu, ile s.kemezsin. çünkü deneyimin de ötesi yetenek ve bilgidir. ki o adamda bunlardan var, haberin olsun.
daha anlatılacak o kadar çok şey var ki. ne desem boş. sen bu kadar abartma, bir şeyi almadan önce fiyatını araştır iyice. öyle git satıcıya. seni memnun eden bir fiyat olursa da al onu. "acaba adam ne kazandı" diye düşünme, üzülürsün. mutlaka bir şeyler kazandı o.

satış işi öyle pis bir iştir ki bir süre sonra annenle bile konuşurken sonrasını düşünür, nereden ne kazancın olacağını hesaplamaya başlarsın. insanlardan bir şey istemez, "kendi istekleri" ile yapmalarını sağlarsın. bunu en yakınına bile yapmaya başlarsın.

off, anlatırken bile daraldım o günler aklıma geldikçe. geride bıraktım o günleri, memur oldum artık. :)

terkos pasajı

(bkz: beyoğlu iş merkezi)

Mavi. 19 lira t shirtler şuan. Bonus kartın varsa %20 indirimle 15.5 lira :). Dün aldım. Gayet güzeller.

kardeş 1 durak, yurusen 6-7 dk herhangi bir araca binsen 2 dk. ama e-5'ten gelceksen once bir koprunun ustune cıkcan tabi. bence yuru.

acıbadem tarafından geliyorsan :(bkz: ptt hastanesi) durağında in karşıya geç, hastane kapısının yanından yukarı bir yol çıkar.o yolu takip et.

kartal tarafından geliyorsan: yine aynı durakta in (fatih sultan mehmeh hastanesi de deniyor) aynı yolu yürü.

yeditepe üniversitesi hastanesi de orda. bu üç isimden birisini söyle mutlaka indirirler seni o durakta.

1. hayır. en büyük hayattaki en büyük hendikaplardan birisi.
2. var.
oluyor böyle benimde, sanırım anladım durumunu, zamanla geçiyor. ya da ben unutan bir insanım, unutuyorum.

1) var.
2) var.

evet benim gercek dostlarim var. ama sayilari cok az.

gercek dostun varligi kara gunde belli olur. bu nedenle kara gun dostu, iyi gun dostu ayrimi yapilmistir. bir kisinin senin gercek dostun olup olmadigini da, ancak basina cok kotu bi sey geldiginde anlayabilirsin. yani 20 yil gibi bi zaman ister o kisinin, senin gercek dostun olup olmadigini anlaman. gerisi kakara kikiri arkadasligidir ve suya yazilan yazi gibidir. hele bazilarinin foyasi, ikinci, ucuncu gorusmende ortaya cikar.

bak sana bi sey soyleyeyim:

ingilizce personality veya fransizca personalite ne demek? kisilik demek degil mi? bunlarin kokenini biliyo musun? Latince persona kelimesi. Persona maske demektir. Yani senin kisiligin de dahil olmak uzere, etrafinda gordugun insanlarin kisilikleri aslinda onlarin maskeleridir. Ates cemberinden gecerken maskeler yanar. Burada ates cemberinden kasit, senin basina gelen felaket veya dostun sandigin kisinin senin icin yapmasi gereken fedakarliklar zinciridir. Eh, takdir edersin ki, bunlari yapabilen fazla sayida insan da yoktur. Dolayisiyla, yasin ilerlediginde bu kriterlere uygun kimseler kaldiysa etrafinda, onlarin kiymetini bil.

Bu da bonus:

www.youtube.com

ikisine de evet.
ama şu var, lisede falan olmuyor bu. aradan çok zaman geçmesi gerekiyor dost olmak için. ergen gençler, arkadaşlarından bir hata gördüklerinde dostluklarını sorguluyorlar falan.. çok erken o yaşlar.

en yakın dostlarımdan biri lisedeki arkadaşımdan biri mesela. ama dostluk için, 10 yıl daha geçmesi gerekti üzerinden. zamanla oluşuyor yani. ağaç büyütmek gibin.

bir de şunu söyleyeyim, sevgili ile oturup da "sen beni ne kadar seviyorsun, ben mi daha çok seviyorum" diye konuşmak ne kadar saçmaysa, arkadaşla da oturup "biz dost muyuz, değil miyiz, sen böyle yapınca dostluğa aykırı davranmıyor musun" diye konuşulmaz. dostlarımla bazen birkaç ay hiç konuşmayız, ama dostluk baki işte. bunu bilmek için de epey zaman gerekiyor işte.

1.var
2.var

parayı argüman olarak sunuyorsanız: gerçek dost cebindeki paranın büyüklüğü ile yapabileceğin makaranın arasında bir korelasyon barındırmayan insandır

gerçek dost edindiğini söylemenin min. süresi: en azı 5 seneden başlar. okulda aynı sınıfa gidip gelmek, aynı servise binmek felan değildir dostluğu oluşturan altyapı. aynı sınıfta okumadığın bir arkadaşın da en iyi dostun olabilir, başka okulda okuduğun insan da.

başka şehire, başka ülkeye gidildiğinde belli olur gerçek dost, aynı şehirdeyseniz başka şekillerde farklı yerdeysiniz başka şekillerde anlaşılır gerçek dost olup olmadığı. birbirinize karşı tahammülünüzün en üst seviyede olduğu insandır.

etrafınızla ilişkilerinizde kendisini koruduğunuz, sizi koruyan insandır. arkanızdan dedikodu değil geyik yapılmasına bile mani olabilen insandır.

vs.

@isvicreli bilimadami ne diyorsa aynen o... "var" diyen arkadaslar da birer birer gececek bu yoldan:)) olmadi kendileri bi guzel adam kullaniyor :/ bu da agir oldu sanki?

ikisinin cevabı da evet bana göre ama esas mesele şu senin dostluk dediğinde ne anladığın veya dost dediğin insandan nasıl bir yaklaşım beklediğin. ha dost dedik ama bize kazık atanlarda çıkmadı değil fakat üç beş ibnenin yüzünden de gerçek dost yok deyip sıyrılmanın anlamı yok bana göre. dost dediğin 2 kişi 3 kişi olur fazla olmaz.

1) 28 senelik hayatıma 1 adet gerçek dost sığdırabildim.
2) var ama bu olay tek taraflı değil sen kimseye gerçek dost olabildin mi onu sorgula önce.

1-var
2-yok

var, var. lisede olmaz diyenler olmuş o da oluyor. liseden kalma iki arkadaşım var ikisi de kardeşimden daha yakın. başım dara düşse onlardan birini ararım önce. 35 yıldır arkadaşız kendileriyle. şuraya yazanların yaşlarından daha uzun bir süre. dostluk da şarap gibi yıllanıyor. o arada sirkeye dönenler de olmadı değil.

kanımca euro'daki 10 kuruşluk bir değişim şu haftalarda dramatik bir değişim olacaktır. dolayısı ile 100-120 lira kazanmanız veya kaybetme ihtimaliniz pek gözükmüyor. kredi kartı borcunuzu ödemeniz sizi daha rahat hissettirir, "şu bikaç günü euro 100 lira getirecek diye bekledim" sorusu ile canınızı sıkmazsınız hem.

kredi kartının faizleri 1000 euroyu bekletip elde edeceğin üç beş liradan daha hızlı büyür.

için rahat olsun dahada düşecek , makro hedef 1 dolar 1 euro tadında donmekte piyasada taa parite 1.50 lere tırmanırken bıle soylenen buydu.. kısa vadede pek bisey gelmeyecektır uzun vadede gelısmeler etkılı olacak ama bunda bıle dusecegı tahmını daha agır basmakta..

kredı kartı borcunu ode kurtul

kesinlikle hemen boz. kısa ve orta vadede türk lirasında pozisyon almak en rasyonel hareket olur.

p.s. kredi karti borcuna yatir kalaninida arkadaslarindan borc alip kapa ama mutlaka kapa...

dolar bozdurdum borcu ödedim hala borcum var.

özetle borcu öde bugünün borcunu yarına bırakma.

istenildiği zaman bırakılabiliyor. ama bırakmak derken "kullanmayacam ben bunu yea, dolapta diğer ilaçların arasında dursun" demeyeceksen, bırakılabilir.

ilk içildiğinde (sıvı olanı diye girdim olaya) böyle eritilmiş naylon içmiş gibi, tadı pek güzel olmayan hissiz bir şey içiyorsun. ilk 3 gün kafayı gerçekten iyi yapıyor. nasıl bir rahatlama nasıl bir cool'luk bu deyip rahatlık için içen de var.
bırakmak istersen şunu dene; 3 gün iç sonra 3 gün içme. içmeye başlamadan önceki 3 günün ile 3 günlük içimi bıraktığın son 3 gününü karşılaştır. bırakmanın nasıl gerekli olduğunu görebilirsin.

P.S: TÜM BUNLARI YEŞİL REÇETE İLE ALMAYIP DİREKT ECZANEDEN ALIP KULLANANLAR İÇİN YAZDIM. YEŞİL REÇETE ALIP İÇENLER KULLANMAYA DEVAM ETSİNLER, TEDAVİ ARACIDIR PROZAC, YOKSA ECSTASY İLE AYNI KATEGORİDE OLURDU.

@esref

24 saat eşref saatindeymişçesine gezdiriyorsa süper :/

o fiyatlara zor ya. güzel bi ev 300 k civarı güzel semtlerde.

bit.ly

200.000 liraya acıbadem'de anca bahçe katı bulursun onlar da acıbadem'in dışarlarında olur. 150.000'e ise hiçbir güzel ve merkezi semte yaklaşamazsın bile.

Şişli'deki yeni binalar ve Feriköy olabilir. Feriköy'de oldukça fazla yeni inşaat var, ulaşımı da güzel, fiyatlar da şimdilik iyi. Şişli'den kastım Sıracevizler ile Halaskargazi caddeleri arasında kalan Şişli. Tabi Şişli'de yeni bina bulmak pek kolay değil ama var yine de.

bostancı'yı tavsiye ederim ki acıbadem'den taş çatlasa 20 dakika uzaklıktadır araba ile. anadolu yakasının da en nezih semtidir garanti verebilirim..fiyatlar da 150 200 bin lira arasındadır 3+1 evler için en azından..iş yerim avrupa yakasında dersen de deniz otobüsü, vapur, minibüs otobüs derim. her türlü merkezidir..

bostancı'da 150.000'e nerde ev var merak ettim? bostancı'nın neresi?

şenesenevler civarında 150.000 ile 200.000 civarında evler bulunmakta yanlış hatırlamıyorsam eğer..

misal :
www.sahibinden.com

www.sahibinden.com

başvuru için, şu linkteki 4 dosyayı indirin;
osym.gov.tr
4 dosyayı da inceleyip hala anlamadığınız bi şey olursa cevaplarım.

sadece liselerde mi başvuru yapılıyor.Hep lise gördüm o dosyada :/

yanında, sınav merkezi yöneticiliği yazan yerlere, başvurmanı tavsiye ederim.

Ben 4 senelik işletme mezunuyum.sınava gireceğim listesi doğrumu anlamışım.

cumartesi sabahı
genel yetenek
genel kültür

pazar sabahı full pazar öğleden sonra full. ?

başvuru formunu da gidip oradan alıyoruz değil mi? orda o anda doldurup sonra belgeler ile teslim ediyoruz.

p.s: herkese yardımcı olsun diye tek soru koydum.

ziraat-halk-vakıflar-akbank ve garanti bankalarında hem şubeden hem de internetten ücretler yatırılabiliyor.

Marmaradan (göztepe)den başvurabilir miyim?

üsküdar'daki ösym merkezini tavsiye ederim, veya haydarpaşa'daki teknik lise.

başvuru formu diye bir form yok. yukarıdaki linkte aday bilgi formu var. aday bilgi formunddan çıktı alıp doldurmanız yeterli hatta isterseniz çıktı da almayabilirsiniz çünkü bu form bi işe yaramıyor. başvuru merkezine gitmeden önce size sorulacak cevapları sizin önceden hazırlamanıza yarıyor sadece. sözlü olarak da bilgilerinizi görevliye verebilirsiniz. orda herhangi bi form doldurmuyorsunuz görevli size bilgilerinizi soruyor online olarak girişinizi yapıyor web cam den fotoğrafınızı çekiyor (burası önemli, saç, sakal, bıyık, başörtüsü, saç boyası vs. bunlara dikkat etmek gerekli yazıyor kılavuzda sınava gireceğiniz şekliniz ile başvurduğunuz şekliniz benzesin birbirine)
bundan çıktı alıp size veriyor, sistem otomatik olarak bir internet şifresi veriyor size bundan sonra tüm işlemleri online olarak kendiniz yapabiliyorsunuz. başvuru esnasında verdiğiniz bilgilerin tamamını düzeltme değiştirme imkanı var online olarak.

para önce yatırıoruz di mi KPSS için dioruz 35 lira yatırıoruz di mi.başka bir form doldurmadan direk ilkten banka di mi

sorduklarının hepsinin açık ve net cevapları ösym'nin sitesinde bedava pdf formatında sunulan kılavuzda var.

parayı ilk yatırmak gerekir sanırım ama başvuru esnasında bana kimse para falan sormadı, nerde senin dekontun diyeen olmadı. sistem otomatik olarak tc kimlik no'dan görüyor olabilir, ücretin yatıp yatmadığını bilmiyorum belki de alakası yoktur, başvuruyu yapıp parayı daha sonra da yatırabiliyosundur ama siz yine işinizi sağlama alıp parayı önce yatırın.

çiçekçilerin aşağısından kalkıyordu. hala oradan olması lazım benim bildiğim.

valla geçen ay ben de bulamadım o dolmuşlardan 30 dk beklememe rağmen.

valla o sirinevler dolmuslari cok entersan,
hayat boyu nerden kalktiklarini bilemedim ama en zor zamanlarimda yardimima kosmustu bir anda ortaya cikip, b.evler'de oturmakta iken ben.

alternatif olarak omur'e giden bakirkoy dolmuslari var, onlara bindikten sonra omur'den tekrar gidilebilir mesela biseye binip.

Malesef ki o dolmuşlar iptal edildi... Bende gecenin ilerleyen saatlerinde taksimde kalakaldım...Cevizlibağ dolmuşlarına binip ordan da metrobüs yada taksi ile şirinevlere gelebilirsin...

malesef kaldırıldı. çiçekçinin oradaki çevre yolundan giden bakırköy dolmuşları ile idare ediyoruz.

25t ile taksimden mecidiyeköy + metrobüs de bir alternatiftir. 25e'ye sıklıkla binince alışkanlık oldu.

Ben! Gerçi daha 7 ay oldu başlayalı ama ben çok zevk alıyorum. O yüzden zaten akşam 7'lere kadar kalıyorum her gün.. Ama bence bunda esas etken, benim çalışırken patronumun veya bir şirketin yararına değil, kendi yararıma çalışıyor olmam. Bence anahtar nokta bu. Yaptığın işten kendin de yarar görmen, yani para kazanmak dışında. Bu da ancak kendi işini kendin kurduysan veya akademik hayatta ilerleme gayesindeysen olabilir sanıyorum.. Başka birşey aklıma gelmiyor..

işimi seviyorum, kariyerimde bir basamak daha yukarı zıplayabilirsem hele iş konusunda benden mutlusu yok..

kendini yaptığın her iş için onaylanmak zorunda hissediyorsan, yaptığın bütün çalışmanın bir "şimdi şuna odaklanalım, onunla ilgilenecem ben" diyen supervisor, yönetici,vb. kişi tarafından çöpe atıldığını, ihmal edildiğini görüyorsan çalışmak istemeyebilirsin. dolayısıyla kendi işine yarayacak notları almaya, iş ortamından gerekli bilgi ve iletişim alt yapısını ilerlemeye bakmalısın.
şirketin sektörü ile ilgili paralel firma tanışmaları, sergisi, fuarı varsa oralara bakma, bir şekilde kendini kendi yaptıklarınla göstermek ve ileride böyle çalışmak istiyorsan bulunduğun noktadan en iyi verimi almalısın.projeni yöneten beğenmeyebilir, çöpe atabilir ama sen atma. 1 yıl sonra kurcalarken belki zamana göre bir update / upgrade yaparsın işine yarayacak bir hal alır?

işimi seviyorum. kazancım bazen neredeyse çok çalışmadığım halde çok olurken bazen kendimi yırtsam bile az oluyor. ve işimde hala ilerleme noktasındayım ve bu ilerlemenin sınırı yok zaten. 4 yıldır bu işlerle meşgulüm 20 yaşındayım henüz bi an ama off yeter artık ya demedim( ki aşırı zorluklar çektiğim oluyor ve katlanılmaz şeyler oluyor ama önemli olan sizin iradeniz ve katlanabilme gücünüz bi yerde)
en önemli şey ise okulun sandığınız kadar büyük bir etken olmaması. evet boğaziçi bitirmek önemli ve prestijli fakat tecrübe ve kişisel gelişim ve öngörü gibi pek çok nitelik aranıyor bitirdiğiniz okuldan ziyade. bilhassa iyi okul bitirince iyi bi iş sahibi olacağını sanan insanlar beni bir hayli güldürüyorlar zira iş hayatını gerçek anlamda görmediklerini bağıra bağıra belli ediyorlar :).

son olarak bu tarz depresif başlıkları açmaya devam ederek ( bi başlığınızı daha hatırlıyorum) kendinizi bi yerlere getiremezsiniz. mutlu ve başarılı olmaya siz bu kadar derecede umutsuzken biz ne desek boş olacak, fakat gördüğünüz gibi işini seven ve kazancı yüksek olan bi sürü insan daha şimdiden yazmış bile.

işimi sevmiyorum.

satış danışmanıyım. size şimdiki işimde aldığım rakamı söylesem götünüzle gülersiniz. daha öncekinde de pek kayda değer bir durum yoktu. işimde ilerlemem kendimden, ruhumdan, yaşamımdan fazlasıyla ödün vermeme bağlı. vermeyeceğim.

kullanılıyorsam benimde yeri geldiğinde, daha iyisini bulduğumda veya bulana kadar onları kullanmaya hakkım var.

ha şu da var. vicdanım rahat. bana verdiklerinin karşılığını fazlasıyla veriyorum. asıl mesele de burada zaten. sorulduğu zaman evet çalışkan dürüst adamdır derler. ama iş karşılık istemee geldiğinde veya en ufak bir hata yaptığınızda başınıza kakılacak bir mesele çıkabiliyor.

sokayım işlere diyorum çoğu zaman.

Tabiki de işimi sevmiyordum !!!

4 yıl üniversite 2 yıl master sonrasında okuduğum, dirsek çürüttüğüm eğitimimin dışında bambaşka bir alanda işe başlamıştım. Dünyanın 44 ülkesinde faaliyet gösteren çok uluslu ve kurumsal bir firmada...
Bir sabah uyandım işe gidiyorken, sürekli aklımdan, gözlerimin önünden şu cümle geçti. ''Kendi kaderini yaz'' akabinde şirkete girdiğim gibi masama oturdum istifa mektubumu yazdım...Altına da afilli bir imza attım... İnsan kaynaklarına teslim ettim... Bir sigara içtim, sigaramdan her nefes çekişte o cümle geliyordu gözlerimin önüne...
Başarmıştım belki de kaybetmiştim...Ama beni mutlu eden, kendim için bir şey yapmıştım...İstifa etmiştim...

aslında hazır böyle bir konu bulmuşken içimi döküp rahatlamak istiyorum müsadenizle.

bendeniz liseden sonra 4 sene migrosta çalıştım. üniversiteyi açıktan okumaya gayret ettim. pek başarılı olduğum söylenemez. 4 senenin sonunda hala işimde bir rütbem olmadığı için askere gittim.

sonrasında gömlek firmasında çalıştım. bir şubesine müdür yaptılar beni. ama ne müdürlük! tam 1 ay boyunca izinsiz sabah 10 akşam 10 olmak üzere alışveriş merkezinde çalıştım. ulen parası iyi olsa çalışılır kabul. ama kardeşim 700 tl ye yaptım bu işi. herşey yolunda götümüzdeki kazıkla mutluyken beni işe referans gösteren arkadaşımı patron özel ofisine çağırıp bir güzel tartakladı. sebep mağaza açığı. açığın tutarı 500 tl. zorla istifa imzalattılar. mahkemeleri sürüyor (merak edene firma ismini özelden atarım). hal böyleyken benim orada durmam kendime yediremediğim bir durum oldu ve istifa ettim.

günler geçti ve ben bir ayakkabı firmasında işe başladım. oraya 2 senemi verdim ve işimde bir yerlere gelemedim. bakın takıldığım mesele şu. çalışmamı, satışlarımı efendi oluşumu tepedekiler beğeniyor. ben göz yumuyorum herşeye. fazla çalışma saatlerine ses çıkarmıyorum. gerektiğinde sabahlıyoruz hep beraber ama benim bir işim düşünce karşılığını alamıyorum. ne fazla mesai ücreti ne de başka birşey. satışlardan iyi para kazandım eyvallah. lakin sadece tek mağazası bayramda aylık 1 trilyon ciro yapan bir firma cozuttu ve çalışanların primlerinde kesinti yapma yoluna gitti. kriz dönemi tasarrufuymuş. hade len!

ilk fırsatta sigorta firmasından teklif alıp işe başladım. kabul edersiniz ki sigorta satmak ve insanları ikna etmek zor bir mesele. ben bu işte başarılı olamadım. 1 ay boyunca hiç satış yapamadım. anladım ki elle hissedilebilir birşeyi satmak (ayakkabı gibi) insanları geleceği için para ayırmaya (bireysel emeklilik ve sigorta) ikna etmekten kolay birşeymiş. ilk zamanlar motivasyon dolduran müdürümüz satmadan gelme laflarıyla iğnelemeye başlayınca bir gün ofisten çıkıp satış yapamayarak eve gittim.çayımı demleyip istifa mektubu hazırladım.

3 ay boşta kaldım. koca bir üç ay. şimdi başka bir ayakkabı firmasında işe başladım. maaşımı yazıyorum sıkı durun!

450 tl!

450 tl olan maaşımla artı prim alıcam bu ay. primde mağaza cirosunun kdv sini düşüp 1000/4 oranında para getirisi. yani;

mağaza ortalama 80 - 100 milyar ciro yapıyorsa biz 80 diyelim buna;

73,6 kdv siz. bunun binde dördü ;

300 lira para demek. maaşla etti 750 toplamda. ben haftanın 3 veya 4 günü sabah 10 akşam 10 çalışıyorum. bayram yok resmi tatil yok. bu tip işyerleri mesai ücreti vermiyor (esnek çalışma saatleri).

vay babam vay. durup bir düşüneyim. hmm. boşta kalmaktan iyidir.

işimi seviyor muyum?

nefret ediyorum.

hazır başladım bir de erkek kardeşimden örnek vereyim size. kızkardeşimde var. kardeşlik güzel. üç çocuğuz :)

erkek kardeşim okulu sevmedi. okuldan kaçıp birsürü sokak köpeğine beni kovalattığını bilirim. ortaokulda sigaraya başladı. okulu orta 2 de bıraktı.o zamanlar piçti. hala da öyle.

neyse.

bizimki rahmetli pedere okumucam ben dedi. babamda aklı başına gelir diye rot balans ustasının yanına topkapı sanayi sitesine verdi. kardeşim pederin restini gördü. bir hafta sızlandı ama haftanın sonunda eline para geçince yüzünde güller açtı. şimdi mi?

askerden sonra biriyle tanıştı. adamın brigstone lastik ve jant dükkanı var. gel demiş kardeşime hunter marka rot balans cihazı alıcam. dükkanın yanı boş. alet edevat dükkanın durumu hazır ben anlamam. sen başında dur kazancımız yarı yarıya.

rot balans ücreti 40 lira. günde en kötü ihtimalle 2 araba geliyor istanbul un yolları malum. kaldı ki bunun far ayarı var, jant düzeltmesi var.

maaşallah bizimki parasız gezmiyor. 3 ay boyunca kardeşim hergün cebime sigaramı aldı. harçlık verdi. sabah 8 de gidiyor. akşam 6 paydos. cumartesi öğlene kadar çalışıyor. pazar tatil.

işini seviyor mu?

az önce sordum. sevmesem yapar mıyım lan dedi.

öncelikle şunu söyleyeyim neden hep aynı mantık düşünüyoruz ki bir işe girmek ve para kazanmak sevdiğin işi yapmak ama yine bir başkasının şirketinde veya işinde her neyse. ya kendi işimi kurayım kendi işimi yapayım mantığı yok mu? çok baba bir şirkette finans da çalıştım biraz sabır gösterseydim hani şu rapor hazırlayan üst düzey yöneticilere sunan onlarla toplantılara giren adamlardan olacaktım belki de üst düzey yönetici ama tartmadı bünye fare gibi hissettim kendimi sabah gir plazaya akşam çık. bazen daralıyorum 10 dakika dışarda gezsem açılacam yani kafa dağılacak ama birinin git "10 dakika sonra gel" demesi ile aynı olmuyor benim on dakika. çok düşük sermaye ile kurulabilecek çok iş var illa üni mezunu olmaya gerek yok bende üni mezunuyum ama bu devirde para etmiyor etmeyecekte. her şey para değil ben önce ki işimde aldığım paranın 3 de birinden daha az paraya çalışıyorum şuan. belki aranızdan salak diyenler çıkacak ama o zaman ki mutsuzluğumu hatırladıkça şimdi gülümsüyorum. herkes bana imrenirken ( çevremdeki ve üni den arkadaşlar) ben nefretler içindeydim. arkadaşlarım şirketin herhangi bir şubesinde çalışmaya bile razıyken ben genel müdürlükteydim düşünün artık. mesleğimi pek sevdiğim söylenemez ama belkide başka çarem olmadığından ve biraz aklıma yattığından seviyorum sonuçta kendi işimi yapacağım. smmm stajyeri

sivrisinek dostum ben hiç bir arkadaşımın arandığını duymadım örnekleyeyim : itü uçak mühendisliğinden , ankara sbf den( yüksek lisansı da vardır) , odtü kimya - makina, bi de avukat olanlar var vs. taşra üniversitelerinden olanları yazmadım bunlar seçkin üni ve seçkin bölümlerde. hadi ben arızalıyım yaa bu adamlarda mı arızalı? uçak mühendisi adam iş bulamıyor makina mühendisliği alanında çalışıyor şimdi baktı olmuyor askere gitti. senin mantığın tam türkçesi şu "kendini pazarlamayı iyi bileceksin" (sakın yanlış anlaşılmasın) onuda her adam yapamaz. durumlar böyleyken böyle.
saygılar

seydunya size katılmıyorum. zira aranan bir insan olmak için okul bitirip master yapmaktan fazlası gerekli :). herkesin düştüğü en büyük düşünce hatası bu: iyi okul bitirip bi de iyi bi yerde master yapmak... demişsinizki arkadaşım itü bitirdi uçak mühendisliği: güzel peki bu okul her yıl ve her yıl mezun vermiyor MU? diğer mezun olan arkadaşlardan ne artısı var ki bu arkadaşın (artık kaç yıldır mezun veriyorsa okul siz hesap edin) tercih edilsin ve aranan olsun. zamanla işinizde iyiyseniz zaten adınız çoğu yere sizden önce gitmeye başlıyor.

madyb örnek verdiğin uçak müh. arkadaştan yola çıkalım bu adam ilk 1000 e girdiği için okuldan bile burs alan istese tıp a girecek puanı almış yani zekası ortada bir adam. mng teknik te tübitakta staj yapmış. projelerde bulunmuş, güneş ennerjisi ile çalışan araba olayı vardı üniversiteler arası yarışma işte o projede yer almış aynı zamanda gerçekten sosyal insani yönü iyi( moda oldu bu laf) yani demek istediğim zeki ama andaval duran tiplerden değil kendini gösterebilen bir insan. ayrıca bu bölüm sadece itü de vardı şimdi izmir de bir üniversitede de var yanılmıyorsam ama orası daha mezun vermedi galiba. olsun olsun 70 mezun versin her yıl. askeriye kapıyor ama gitmiyor asker olmak istemiyyor. thy cuma günü görüşmeye çağırıyor ve görüşmeye gittiği adam cuma namazına gidiyor ( arkadaş namaza gitmeyince olmuyor tabi) sonra geliyor sen gel pilot ol diyor. özel uçak fabrikası olmadığı için iş alanı kısıtlı. bunlarıda bi göz önündde bulunduralım. yani donanımlı birisidir ama iş bulamıyor.

selamlar

efenim ben seviyorum işimi, sıkıntım olursa çalıştığım yerler ile oluyor.

ben teknik lise okudum. akabinde 2 yıllık bir meslek yüksek okulunu çok büyük başarıyla 5. senenin sonunda kovularak tamamladım ve aöf kamu yönetimi okumuya başladım sırf askerden muaf olabilmek için. hala da okuyorum aöf'de. bu arada bi af çıktı ondan yararlanıp kovulduğum okuluma geri dönüp derslerimi falan verdim fakat halen bir çıkış belgesi yahut diploma neyim alabilmiş değilim. anlayacağınız 27 yaşında ve lise mezunuyum şu an.

lise bitti, cuma günü karneyi aldım sonraki pazartesi çalışmaya başladım. o gün bugündür de aralıksız çalışıyorum. şu an 2500'e yakın bir meblağ kazanıyorum. şimdi benle beraber aynı okulları okuyan arkadaşlarıma bakıyorum bir çoğu işsiz, kalanların bir kısmı okuyup ettikleri ile alakasız işler yapıyorlar ve bir kısmı da benle aynı işi yapıyorlar. benle aynı okulları okuyan ve hatta bitiren hatta ve hatta askerliğini yapıp gelen ve benle aynı işi yapan arkadaşlarım benden daha az kazanıyorlar. bu benim, yaptığımi işte üstad olduğumun göstergesi değil bunu biliyorum, zaten yemiş bitirmiş de değilim. fakat sanıyorum ki az evvel 3 gruba ayırdığım arkadaşlarımın içerisinde yaptığı işi seven bir tek ben varım. ve daha geçtiğimiz hafta 2 farklı teklif aldım. her hafta böyle 2-3 teklif almıyorum tabi ki ama "piyasa"daki diğer çalışan tanıdıklarıma göre bana olan talep daha fazla diyebilirim.

"insan yaptığı işi severse iyi kazanır" ya da "iyi kazanırsan yaptığın işi seversin" gibi sonuçlara varmaya çalışmıyorum yanlış anlaşılmasın. ben kendi adıma şunu söyleyebilirim, liseye başladığım zaman yapmak istediğim işi biliyordum, bu yüzden meslek lisesine yazıldım bu yüzden 1. senenin sonunda teknik liseye geçiş yaptım. ve şimdi o zaman yapmak istediğim işi yapıyorum. belki de benim işimi seviyor oluşumun nedeni budur. bilemiyorum :P

bu arada programlamacıyım.

öncelikle @soul cancer allah kolaylik versin.

bende hobisini işe dönüştüren yani sevdiği işi yapan şanslı vatandaşlardanım. işimde 5. yılım bitiyor ve aldığım maaş ile keyfe keder yaşıyorum. diğer arkadaşların dediği gibi işini severek yapmak bir çok şeye katlanmayı ve inatçı olmanı sağlıyor. haliyle istikrar başarı getiriyor. tabi ileriyi hiç bir zaman tahmin edememeye alışmak ve günlük yaşamaktan mutlu olmak gerekiyor. her an herkez işsiz kalabilir.

okul olayına bu kadar takılmaya gerek yok türkiyede yaşıyoruz. emeklerin paraların üstüne bir bardak su içip yolunuza devam edin.

yazılımcıyım, sektörde 10ncı yılım doldu bu süreç içerisinde halihazırda çalıstığım kurum 2nci işyerim.

Yazan arkadaşların iletilerini okudukça memleketin aslında nasıl yaşanmaz bir yer haline geldiğini sırf bu sebepten kaynaklı "mutsuzum" diye bir işi bırakmanın doğru olup olmayacağını sorguluyorum.

Yaptığım işi seviyorum, tercih şansım olsa yine aynı işi yapmak isterdim. 7sene boyunca bünyesinde çalıştığım kurumdan sırf mutsuz olduğum için ayrıldım, maddi olarak bir sıkıntım yoktu ancak nedenini bilmediğim bir mutsuzluk dolayısıyla artık o kuruma gitmek istemiyordum (kaşınmak değil bu).

3 yılımı doldurduğum bu yeni kurumda da esasında mutlu olmadığımın farkındayım, yönetici pozisyonundayım, çoğu kişi için güzel şartları olan bir işim var ancak "mutlu değilim" (orta yaş bunalımı dedikleri nane bu olsa gerek) saat 10:15 ve ben odamda alkol almaya başladım :) sanırım içerisinde bulunduğum mutsuzluktan kısa süreli kaçışın yolu bu.

özetle işimi seviyor / kurumu sevmiyorum, dolayısıyla bu şartlarda birbirine küs olan karı kocanın aynı yatakta soğuk bir şekilde uyumasına benzettiğim ilişkiyide sonlandırmak gerekiyor.

bu kararımla birlikte maddi sıkıntı yaşayacağımda aşikar, lakin daha huzurlu olacağım gibi.

@lucy in the sky with diamonds , pek sorunun cevabı olmasa dabir kaç bişey yazmak istedim.

hem okuyup hem calisiyorum icmimarim, belki herkezin imrendigi bi alan, calisma sartlari rahat ,okula gitmeme izin veriyorlar ama isimden nefret ediyorum 650 lira aliyorum fuuuuuuuuuuuuuuck

işini sevmek biraz çetrefilli bir konu, yani eğer sanatla bilimle ilgili bir iş değilse benim görüşüme göre hiçbir işi sevmek mümkün değil. Sonunda dönüp dolaşıp politikaya dayanıyor ucu. Biraz kafası uyanık, sistem düşmanı biriyseniz her türlü meslek/iş bir süre sonra manasızlaşmaya başlar.

4 yıllık lisans eğitimine severek girip nefret ederek çıktım. Bilim yapmak gibi yüce birşey gözümde küçüldü, belki bir çıkış yolu bulmalıydım ama ben sırt dönmeyi tercih ettim. Okuldan hemen sonra alakasız pek çok yerde çalıştım. Bir üsre iyi gitti sonrasında hepsinden nefret ederek ayrıldım. Öyle böyle değil hem de çağıl çağıl bir NEFRET akmasından bahsediyorum. Son işim çok rahat bir ortam, süper çalışma saatleri falan derken ayakta adam düdüklüyordu. Ufacık havasız bir alana tıktıkları insanların üzerine basarak büyüyen pastayı kendine ayıran ve bize ambalajı reva gören bir işleyiş. Bunları görerek ben işime bakarım diyemiyorsunuz, en azından ben diyemiyorum, sokarım çarkına diyip ayrıldım işten. Beş parasız.

Sistem çökmüş zaten, şimdiye kadar "ssk! emeklilik! yapma demiyorum emekli olunca hobi olarak yap!" diyerek iyi bir uyutmuşlardı ama ben köle olsam nolur 58 yaşıma kadar asgari ücretten halliceye talim edip sürekli bir gelecek kaygısıyla yaşayacaksam? 58 yaş az değil yahu!

şimdiye kadar bir çok farklı yerde çalıştım. ama oturup da bir cv'ye yazabileceğim şeyler değildir bunlar.günü kurtarma çabası içerisinde idim hep.
bilgisayar teknik servisinde de çalıştım ki 10 senedir bilgisayar kullanıyorum.hani gözüm kapalı söker takarım pc'yi. he, ne işine yarıyo dersen, kendi işime yarıyo derim. emlakçılık yaptım. garsonluk yaptım barmenlik yaptım. liseden mezun olalı 5 sene oluyo ve ben hala üniversite birinci sınıftayım. bu okul bitecek..
türkiye şartlarına göre iyi bir okul denebilir aslında okuluma da.iş arıyorum halen de.ikinci öğretimde okuyorum ve bütün gün boş durmak yerine çalışmayı yeğliyorum.ama iş veren var mı ? yok. gidip muhasebecilerle konuştum. adamlar sırf ssk ödememek için iş vermiyorlar. ssk ödemeyin dediğimdeyse kararsız kalıyolar.
fakat şöyle söyleyebilirim, patron olgusu sorun yaratmadıkça çalışmayı da iş yerinde bulunmayı da seviyorum. çalıştığım bütün işlerde de mutluydum. verimli olduğumu hissettiğim sürece..
şimdilik tecrübe yetersiz görünebilir ama şöyle söyleyeyim: bu memlekette üniversite okunmadan bi b*k olunamayacağı görüşünde birleşen bir toplum var olduğundan, ve hatta üst düzey yöneticiler bile nereden mezun olduğun önemli değil, kafan çalışıyosa, detayları görüyorsan, bir bütünü kafanda parçalara ayırabilip sorunları çözebiliyorsan elinde de diploman varsa piyasada mükemmel olmasa da iş bulup yükselirsin diyorlar. bunu bir çok kişiden duydum. işinde yükselmek de yukarıda sayılı yetilerinin geliştirilmesi ile alakalı.ki söyleyenlerin hepsi de lokal veya ülke bazında ismi bilinen markalaşmış ve kurumsallaşmış firmaların genel müdürleri veya genel müdür yardımcıları.
mevzu şu ki, işini sevmek veya sevmemek işinde yakalayabildiğin başarı ile alakalı genelde. maslow'un piramidine falan girmicem hiç. ama haklılık payı da var kendisinin.ayrıca genelde diyorum çünkü mutsuzlukların çoğu işte profesyonelleşme sürecinden sonra artık daha fazla gelişememekle alakalı olgulardan kaynaklanıyor.ya da iş arkadaşlarının sevilmemesi, patronun sevilmemesi türden sebeplerle..(zaten patron dediğin sevilir mi lan ?! =) )

durduk yerde sırf mutlu olmak için sektör değiştiren, iş değiştiren, hatta ülke değiştiren insanlar da tanıyorum. ve evet sonuç başarılı. onlar mutlular. ki kendimde de bu potansiyeli görüyorum. netekim her şeyi bi anda silip yeni bi şehirde başladım ben de hayatıma ve şu anda meyvelerini topluyorum bu kararımın. iyi veya kötü. mutluyum ama..

iş hayatı da özel hayat gibi aslında..hem sevdiğin hem de seviştiğin bir sevgilin/eşin olabilir mi sorusuyla paralel bu soru. insanın hem zevk aldığı hem de üstüne para aldığı bir işinin olması mümkün..hem sevdiği hem seviştiği kişiyle yaşayabilmesi kadar mümkün..

Bende meslek lise ve ardından 2 yıllık biyomedikal bitirdim. Mezun olduktan sonra Uzun süre işsiz kaldım. Burger Kingte çalıştım, Bİlgisayar teknik servisinde çalıştım bir arkadaşımın firmasında, maaş sigorta yok arada bir aldıklarımı saymazsam hayrına çalışmış oldum. Orada çalışırken iş aramaya devam ettim fakat bulamadım. Sonunda 5 ay önce mesleğimle pek alakalı olmayan bir sektörde Teknik servis sorumlusu olarak göreve başladım.Ünvanıma aldanmayın sadece göstermelik.
Çalıştığım firmada iki adet mühendis,iki tekniker, 4 tanede işçi var fakat bunların arasında bana işi bilen, bildiklerini bana öğretecek yardım edecek işi bilen usta kıvamına gelmiş kimse yok. Kendi çabamla bir şeyleri başarmaya çalışıyorum elimden geldiğince ve bugüne kadar idare ettim. Fakat üstesinden gelemediğim bir arıza ile karşılaştığımda benden kötüsü yok. Müdüre ben eğitim istiyorum dediğimde ben eğitim aldım da sana eğitim vereyim diyor. Hal böyle olunca benim üzerime çok büyük bir sorumluluk biniyor. Bazen diyorum istifa edeyim, sonra işsiz olduğum günler aklıma geliyor, vazgeçiyorum... Ne yapacağımı şaşırmış haldeyim bana bir fikir verin dostlar

Bu duyuruyu görmemiştim ama gören bi arkadaşım sen bunu cevaplamalısın diye habr verdi, arayıp bulup linki gönderdi sagolsun.

uluslararası ilişkiler mezunuyum ve mezun olmaya yakın, bilen bilir, bnaka uzman ve müfettişlik sınavları başlar, iktisadi idari bilimler mezunu herkes gruplar hatta sürüler halinde bu sınavara girer. Neyse ben de girdim, bu arada ODTÜ'de bi master prıogramından kabul almıştım ona gidicem diye planlıyordum ama bi yandan iş de bulmam gerekiyordu ekmek parası vesilesiyle. Neyse işte akbanktır garantidir vs derken işbankasının uzman yardımcılığı sınavını kazandım ve uzuun bir sınavar mülakatlar silsilesinden geçtiğim için, görece iyi bir ücret vaadettikleri için, istikrarlı bi gelecek vaadetikleri için(keza işbankası çok extreme kişisel bi durum olmadıkça işten atmıyor ve kariyer çizgin en başından beri belli) masterı falan bırakıp o şatafatlı genel müdürlük kulelerinde işe başladım. Ama daha ilk haftadan (eğitimin ilk haftası) bunun hiç bana göre bi iş olmadığını anladım. Bi kere etek ceket giyiyordum, çok hiyerarşik bi yapılanması vardı, güneşışığı görmeden florasan ışığında çalışıyrudm, gerçek oksijen almıyorduk, sürekli bir turnikeler, plazalar, asansörler vs gına gelmişti. Pazar akşamları oturup ağlıyordum, sabhjalrı mutsuz uyanıyrodum vs. Onun ötesinde yaptığım işe çok yabancıydım, dış ticartelerle ilgilib i finans işi yapıyorduk, herkes sürekli şikayetleniyordu, şubelerle telefonda konuşmaktan sesim gidiyordu, bir paragraf mail atmak için bile insiyatifim yoktu, yazıdığım herşey birilerinin oanyından geçip 3 kişiye imzlalatılıyordu, herşeyin hardcopysi dosyalanıyordu vs hep tiksindiğimiz devlet bürokrasisinn kağpıt kürek işlerinin tam ortasına düşmüştüm. Çook mutsuzdum hatta net şekilde depresyondaydım. Sonra iş aramaya başladım, reklam-medya sektöründe pijamayla-kotla işe gidebileceğim, hiyerarşik olmayan yaptığım iş beyaz yakalılarca hakir görülse bile kendi insiyatifi vev yaratıcılığımı ortaya koyabileceğim bir sektörde iş arıyordum. 2 ay kadar iş aradım, sonra bi riş arkadaşımın vasıtasıyla daha düşük maaşlı bir iş buldum ve uluslararası bir şirkette, bir medya ajansında eskisinden çok daha düşük bir maaş ve sıfır iş güvencesiyle çalışmaya başladım.

İş değiştirme aşamam çok sancılı oldu, bankadaki kimse anlayamadı, tutunamadı gözüyle baktı çünkü herkes olabilcek en iyi işin o olduğunu düşünüyordu, iyi maaş, iş güvencesi, sağlık güvencesi, havalı şık kıyafteler, plaza vs vs. Ailem de çok karşı çıktı, beni büyümemekle maymun iştahlı olmakla suçladılar ama ben verdiğim kararda çok emindim çünkü mutsuzluğum artık elle tutulabilir gözle görülebilir bir hal almıştı. Velhasıl kelam, çok sevdiğim çok mutlu olduğum, işimi sevdiğim, insanları sevdiğim, maaşımın giderek arttığı hatta daha iyi maaşla başka bir ajansa transfer olduğum, işimle ilgili konularda okuyuz araştırmayı sevdiğim bir mesleğim oldu. Master içimde kaldığı için Galatsaray iletişimde reklamcılıkla ilgili ikinci öğretim master yaptım. Hayatımda verdiğim en doğru kararlardan birinin bu olduğunu düşünüyorum.

Bazen kimse onaylamasa ve hatta siz bile doğruluğundan emin olmasanız bile sizi mutsuz eden şeyleri bi cesaretle bırakmak gerekiyor bence :)

ne kadar az?

çok azsa iddaa oyna, biraz daha fazla ise döviz al koy kenara, daha fazla ise arsa al uzun yıllar varlığını unut, daha da fazlaysa borsaya dal.

öyle takip edilecek şeyler olmasın yahu. ilgilenmem gerekmesin, para bankada hesapta duracağına, bir yatırım hesabında dursun. olabildiğince fazla para getirsin. istediğim zaman. bu işler hakkında pek bilgim yok, o yüzden tam anlatamamış olaibilirim derdimi:\

yunanistanın batmayacağına güveniyorsan 2 yıl vadeli yunan devlet fonu al. %22-25 aralığında yıılık faiz euro bazında çok iyi kazanç

işbank bankamatiğin var mı? hesabın iş bankasında mı? bankamatikten yapılabilecek yatırımlar var. perakende sektörüne yatırım yapmaya çalış.

acil ihtiyac aninda ulasabilmek istiyorsan b likit fon, aksi halde vadeli mevduat. bir de garanti'den e-vadeli yaparsan puan 9.25 oluyor galiba yillik.

(bkz: fischerspooner)

@susu: gruptan sıkı gördüğün birkaç örnek de versen, baksaydım bi :)

James horner - The new world & avatar

Mike oldfield - Songs of the distant earth

Tres lunas

melankolik müzikleri dinleersem dikkatim dağılıyor, yanlış yola sapıyorum, arabaların önüne falan atlıyorum. o yüzden gaz veya neşeli şarkılar tercihimdir. hem yürümemi hızlandırıyor :)
noisettes - never forget you
iced earth - i died for you
death - spirit crusher
pearl jam - jeremy
gibi gibi...
(biliyorum, çok alakasız şarkılar ama...)

edit: bi daha düşündüm de, daft punk, massive attack vs. de iyi gidiyor :)

bob marley
sinatra

ney dinleyip insanların o çabalarını uğraşlarını izlemek hoşuma gider (tacizci değilim)

hell march

cake'in ritmik şarkılarıyla pek güzel yürünüyor =)

Morcheeba bazen Bond

country müzik çaldığı sürece herşekilde eğlenceli olabilir yürüyüşler...

tavsiyem son zamanların favorisi olan Brad Paisley

başka bir tavsiyem ise eski rock müzik dinleyicilerinden biriyim dersen Supernatural adlı dizinin soundtrack lerini indir.

ya da gençlik dizilerindeki gidişhata göre çalan paçalar vardır. aşk sahnelerinde en iyi slowlar, action da dönemim en iyi rock veya pop-rock parçaları için Smallville in soundtrack albümünü indir.

2 senem üniversiteye yarım saatte giden dolmuşta smallville ve brad paisley in albümlerini dinleyerek geçti.

@yam: ney dinleme olayını ben de yapıyorum. acemkürdî eşliğinde otobüs bekleyen insanlara bakmak, süper bi şey :)

birsürü şarkı ismi yazasım geldi ama tembellik ağır bastığı için sadece bir tane yazacağım. bu şarkıyı yolda yürürken dinlediğim zaman acayip havalara giriyorum, hani böyle klip çekerken havalara girerler ya salak salak... hah işte öyle :) ritimleri normal yürüyüş için süper ama spor amaçlı yürümek için uygun mu, emin değilim.

www.youtube.com

aranılan yanıt degil ama, dinlemeyi degil de soylemeyi tercih ediyorum. Bahsettiginiz hissiyat boyle de vuku buluyor.

ya valla en meşhuru emerge benim bildiğim, çok kral şarkıdır. onun dışında never win var mis gibi, just let go var. çok var çok, bi dene sen .)

muse

3 veya 8

Ön koltukta etrafı daha rahat seyredersiniz, koridor tarafında sıkışmazsınız. 8 numarada da pencereden dışarı bakarsınız.

önde bayan olan cam kenarı.
cam kenarı, çünkü uyursun mis gibi.
bayan arkası, çünkü erkekler hayyyvan gibi yatırıyor koltuğu.

24 de fena diil.
çünkü molada otobüsten fırlamak kolay olur ve koltuğu dilediğince yatırırsın. uzun yolculuk için birebir.

en güzel koltuk olan 25 boş. ben olsam hemen onu kapardım .. hem ortada olduğu için sarsmaz. hem orta kapıya yakın . sağ tarafta koltuk olmadığı için insan kendini geniş ve ferah bir yerde hissediyor, hem de molalarda hiç dert çekmeden çat diye orta kapıdan iniveriyor,hem de cam kenarı . yani ben o koltuğu kapabilmek için haftalar öncesinden biletimi alırım :)

haydi iyi yolculuklar.

24 ya da 30..24 olursa koltuğu rahat yatırırsınız,30'da da önünüzde koltuğu yatırcak kimse olmaz..ayrıca @black sabahat: kadınlar da erkekler kadar yatırıyor koltuğu, son yolculuklarımdan birinde kadının biri bacağıma kadar yatırdı koltuğu..

bence 4/ tabii dolu olanlara bakmayacaksak.

54 numarayı tercih etmişimdir hep.koltuğu yatırınca dırdır eden olmaz,perde kavgası çıkmaz vs.ekstra diz mesafesi de var.

20. cam kenarı + camın kesintisiz devam ettiği nokta, görüşünüz açık kalır, kenarda olduğunuz için gece yolculuğunda soğuk gelmez.

7. Yolu görüyor, şoförü görüyor, ayağınızı uzatabilirsiniz koridor olduğu için...

genişlik ve rahatlık için 51 ya da 54 derim..

Ben her zaman 4 numarayı arardım, boş değilse farklı saate bakardım...

...Dım, çünkü artık bireysel televizyonlu araçlar var. Özellikle serbest olarak oynatıp-durdurabildiğiniz filmleri, müzikleri olan televizyonlu araçlar muhteşem. Hal böyle olunca 4 numara ısrarım azalıyor ama bitmiyor :)

kitap falan oluycaksan, çok da uzun sürmiycekse yol(10-12 saat) 29 hocam. hem tv ye de yakın olur

hostes koltuğu hep orda oturmak istemişimdir.

direk 53. boyun 190'dan az ise rahat edersin, bana guven.

aklıma şöyle bir şey geldi dediğiniz gibi günlük hayatta hukuki anlamda uğradığımız haksızlıkları konu alan bir program olabilir.. izleyenlere "anaaa bak hiç de farkında değiliz haa meğer hakkımız çiğneniyormuş" ya da "olm meğer bilişim suçları kapsamında internet üzerinden misal facebook'da filan hakarete uğrarsak savcılığa gidip ...." tarzında.. güncel ve bilgilendirici bilgiler.. "sizce hukuk ne ifade ediyor tarzı röportajlar sıkıcı olur düşüncesindeyim..

araya da diğer ülkelerden farklı hukuk kuralları ya da yasaklar hakkında bişeler girebilir.. nette rastlamıştım bikaç kere atıyorum meksikada iki silah taşımak suç değilken çakı taşımak suçtur(salladım), litvanyada yolda yürürken şunu yaparsanız tutuklanabilirsiniz gibi.. kolay gelsin.

tüketici hakları, binalar ve sokaklarla ilgili yaşanan problemlerle ilgili hukuki hakların sınırları, şahitlikten kaçınma durumları ile ilgili bilgilendirmeler. kısaca gündelik hayata dair hukuki bilgilendirmeler, stüdyoda oylamalar, seyircilerden seçilenlerin karşılaştıkları olayları anlatmaları ve vaka içerisinde hak aramanın sınırlarının öğretilmesi.vb.

birisine çok kolaydır birisine çok zordur demek ülke insanına hakaret olabilir, biz ülkece aramızda geyiğini yapıyoruz ama genel olarak kişinin nasıl bir yatkınlığı olduğu söz konusu. grammar konusunda kötü olduğum için fransızcaya 1 dönem devam edebilmiştim daha fazla kaldıramamıştım mesela.

ispanyolca da kendi içinde zorlukları kolaylıkları olan bir dil, italyanca da. ama yaygınlığı, sektörel olarak karşınıza çıkma ihtimali ispanyolca da daha yüksek. malum deniz ticaretinde sık sık kullanılan bir dil.

daha önce hangi dilleri öğrendiniz, öğrenmeye çalıştınız. zayıf yönleriniz neler bunları paylaşırsanız daha kolay yardımcı olabiliriz sanki? gibi geliyor bana :)

ispanyolca dünyada en yaygın dillerden biri. neredeyse bütün güney amerikada ispanyolca konuşuluyor. göçmenler sebebiyle ABD'de de özellikle polisler olmak üzere bir çok kişi ispanyolca konuşabiliyor. amerikada bile ingilizce bilmesen de, ispanyolca olarak derdini anlatabilirsin yani. zorluk kolaylık bilemiycem, amma fayda sağlama açısından ispanyolca derim.

bir tek ingilizce biliyorum, o da çok iyi seviyede

ayrıca IT sektöründe çalışıyorum, yurt dısında çalışmak istiyorum, ingilizcenin yanında bir 2 dilim daha olsun diye kasıyorum..

ingilizce bilgin ne kadar iyi? new york times ve new york post gazetelerini okudugunda genel olarak anlayamiyorsan ve tanistigin bir yabanciyla, felsefe, din, politika tartisamiyorsan, fikra anlatamiyorsan, klasik romanlari anlayamiyorsan, ispanyolcayi da italyancayi da siktir et, ingilizce calis.

bu dediklerini yapabiliyorum, ingilizce konusunda ekstra çabaya ihtiyacım yok.

dunyanin en buyuk ilac sirketlerinden birinin helpdesk hizmetini sagliyoruz, bunun disinda direk o sirketin genel merkezindeki BT departmanindaki pozisyonlardan birini de yurutuyorum.

Simdiye kadar ki tecrubelerimden yola cikarak sunu diyebilirim, global IT ile ilgili her alanda karsina Italyanlar cikiyor, neredeyse tum managerlar vs Italyan. Ispanyola rastlamadim desem cok dogru olur.

Belki bir fikir verir..

Prontoitalia'da benzer bişeye ben de şahit oldum. İspanyolca kursuna gidiyordum. Dersin başlamasını bekliyorduk. Birden yan sınıftan bağırtılar gelmeye başladı. Nalan hanım sınıfın kapısını çarpıp söylenerek çıktı. Ama görmeliydiniz. Kadın delirmiş gibiydi. Sonradan öğrendiğimize göre öğrenciler eğitimden memnun değillermiş. Bunu dile getirmişler. Kadın da deyim yerindeyse üzerlerine saldırmış :D
Ben kursa daha yeni başladım. İspanyolcayı ingilzce anlatarak öğreten bi hoca var. 50 TL.ye sattıkları fotokopi kitaplarla eğitim yapıyorlar. İş yerime yakın ve Cervantes'ten ucuz diye tercih ettim ama burası pek de düzgün bi yere benzemiyo. Parayı da verdiğim için boşa gitsin de istemiyorum. Bi de o gün kurs sahibi kadını görünce doğrusu tırstım. Bişey desem bana da saldırır mı diye korkmuyo değilim :D Ne tavsiye edersiniz?..

virtualbox diye bir programla yapılabiliyormuş.

agnipulse.com

of of, nasıl silly bir cevap nasıl.. bootable olup olmadığını daemon tools yardımı ile çalıştırarak görebilirsiniz. autorun çıkıyorsa bootable'dır değil direkt dosyalar çıkıyor ve içinde auto.. ile başlayan bir şey yoksa değildir.

daha da silly'si var. stupid ve hatta dunkof...
mealen: "bir kaç denemeden sonra dilini değdirerek."

agnipulse.com

yurdum insani, autorun ve boot farkli hadiseler.

nero'da "cd info"da varmis bu bilgi.

10 sene önce çekildiyse dijital olmaması lazım, bu durumda da adamın/kadının çok özenli olarak fotoğraflarını arşivleyen bir insan olması fotoğrafın negatiflerini bulmak için tek seçenek. Çok zor lakin denemeye değer önemliyse.

fotoğrafçı tanıdığınız birisi ise 30 yıl öncekini de bulabilir, ailece çektirenler için öyle kutular, negatifler bir arada saklanıyor bazı fotoğrafçılarca. yok değilse o zahmet için bayağı dil dökmeniz gerekebilir.

benim bir ara çalıştığım fotoğrafçı hala negatif arşivini saklıyordu. nadiren de olsa o fotoğraflardan çoğaltmak isteyen olursa buluyorduk filmi, ama bir tarih ya da numara çok işinize yarardı. aksi halde adamın -muhtemelen- binlerce negatife tek tek bakması gerekir.

bu foto muğlada bi düğünde çekilmiş foto. muğla küçük yer belki bulabilirim. peki muğladaki fotoğrafçıların telefonlarının olduğu bi site gibi bişey var mıdır?

arbella makarna sitesi derki yaklasik 1000

abi duyuruda format yok yea :) dedirtmesin, deyiverin direkt :)

1000 mi.oha.

inanmiyosan otur say:):)

bencede cok geldi ama ne bilim ole yaziii

Bir tanesi kaç gram acaba? 1 gramsa Barilla'da 500 adet olur.

tanesinde en fazla 250 tane vardır tabi makarnanın türüne göre değişir:D

düz standart makarnanın içinde sayabildiğimiz kadarıyla 560 tane çıktı. markadan markaya değişiklik olabileceği söyleniyor. ama 1000 tane fazla geldi bana yine söyleyeyim :)

demet halinde tutunca oluşan silindir şeklinden hesaplanabilir.

kimse kimseye karışmasın ve fiyat uygun olsun diye düşünüldüğünde fıstıkağacı derim ben. güzeldir hem oralar. cinsiyet konusunda fikrim yok ama gecenin bir yarısı tek bir kız sokakta raahat rahat yürür..

çiçekçi yi gördüm. gayet başarılı. insanları kültürlü mü ne.. mekan da hoş. böyleyken böyle.

(bkz: selimiye)

bağlarbaşı-icadiye de yaşadım gayet uygundur, kimse kimseye karışmaz, dezavantajı merkeze dolmuşla inmen gerekecek,
sultantepede yaşadım, güzeldir hoştur ama fazla mahalle ortamı vardır, rizeli değilsen tavsiye etmem, avantajı iskeleye merkeze çok yakın olursun, ama o merdivenler bitirir insanı
zeynep kamil'de oturdum, kiralar göreceli olarak daha uygundur, ortam nezihtir genelde bekardır, keyiflidir, iskeleye bi dolmuş uzakta olursun

(bkz: libadiye caddesi)

tavsiye edilir şiddetle

né pilotu olmak istiyor?

geçen seneye göre olsa öss sayısal 1 den barajı geçicek. sonra eskişehir sivil havacılık var. anadolu mu osmangazimi hangi üni anımsıyamıyorum. onu yazıcak. mülakata giricek. geçicek. 4 sene okuycak.ama fena torpil dönüyo diyolar zaten 10 kişi alıyolar.
2. seçenek hava harp okuluna girip askeri bir kariyer yapıcak.
3. ve en dandiği özel kurslara katılcak 60-70 bin dolar para ödiycek. sonra işe girmeye çalışcak falan filan. en temizi hava harp okulu. saygılar.

normal yolcu uçağını uçurcak

sivil havacılık ile askeri havacılık arasında bir fark var. kardeşinizin mizacını değerlendirirken askeri havacılığa uygun olup olmadığını ayırt edebilirsiniz. sivil havacılık ise daha sade ve çocuklar için de çeşitli projelerin yapıldığı bir alan. mühendislik eğitimini alıp da pilotluk yapmayı düşünüyorsa tabi ki havacılığın üzerine oturmuş olduğu temel taşları çocuk seviyesinden itibaren ilgi alanına göre şekillendirmeniz lazım.

ben babamın mesleği ve kendi ilgi alanım sebebiyle uçak motorları ile ilgileniyordum, amerikan üssünden getirtmiş olduğum f-16'lara ait büyük posterler vardı oda duvarımda. babam da bana makine sistemlerini örnekliyordu, gerçek hayatta karşıma çıkan örnekler ile.

yıllar geçti hava kuvvetlerine de başvurdum fakat sağlık sebebiyle testlere katılmadım. ilgi alanım sivil düzeyde kaldı.

sivil havacılık eskişehir temelli thk (bkz: türk hava kurumu) bu ve benzeri konularda araştırma yapmanız gerek. kardeşinizin ilgisini neyin çektiğini belirlemelisiniz önce.

8 yaşında bir çocuk(!) için biraz erken değil mı bu kariyer arayışı :))
neyse madem kendisi de olmak istiytor desteklemek lazım.. yalnız dikkat olamazsa falan sonu fena olur çocuğun ...

bir de dersler falan bir şekilde hallolur da sağlığı sıhhati yerinde olmalı onu biliyorum...

bir de 80 90 bin usd ye sivil havacılık okullarından lisans alıp sivil uçak uçurabilir...

www.thkucusokulu.com

www.sindelair.com.tr

ayrıca thk nın havacılıkla ilgili çeşitli kursları var paraşüt vs

amazon türkiye'ye elektronik eşya yollamıyor.

www.amazon.co.uk

buraya bir göz atın derim.

sharing kısına bakın. herkes okuyabilsin yazabilsin demeniz lazım.

ama insanların sadece formu görmeleri gerekiyorlar.başkalarının yazdıklarını görmemeleri düzeltememeleri lazım.

o zaman sharing kısmından "get a link" seçeneğini seçiniz, sonra da üstte iki kutucuk çıkar. en üsttekini (allow access, no sign required gibi) seçiniz.o linki kopyalayıp. aşağıdaki "save & close"'a basarak kapayınız. o linki dağıtınız sonra.

arkadaslariniza degistirebilme imkani verdiyseniz birinin sakasiyla karsi karsiya olabilirsiniz. dosyayi actiginizda "file" sekmesinden "revision history" ye bir goz atin. bakalim ilk halini bulabilecek misiniz?

değiştirebilme seçeneğini tüm işi tamamlamadan açmıyorum kimselere. ayrıca revision history de tümüyle yanlış gösteriyor. form olarak kaydedilmiş, üstüne editler yapılmış bir dosyayı sanki defalarca spreadsheet editing yapılmış hep spreadsheet üzerinde yazılmış gibi gösteriyor.

trenden indiğinde altgeçiti takip et, ankaray yazısına doğru (haritada görürsün gar -> tandoğan). ankaray'a bindiğinde aşti'de ineceksin (son durak). aşti'den çıkıp yolun karşısına geçeceksin orada gazi iletişim fakültesi var.

bu ikisi de senin için yardımcı olsun
www.gazitanitim.gazi.edu.tr
www.itusozluk.com

teşekkürler:)